Bardzo cicha noc recenzja

"Bardzo cicha noc", to książka, którą miałam mały problem. Dość długo zwlekałam z napisaniem swojej opinii. Dlaczego? O tym przeczytacie poniżej.

Iga postanawia się zemścić na niewiernym mężu. Wraz ze swą przyjaciółką obmyśliła plan by się go całkowicie pozbyć, oczywiście obie panie były pod wpływem %. Iga umówiła się nawet z płatnym zabójcą, lecz doszło do pewnej pomyłki i tak trafia na Wiktora. Igę i Wiktora połączy swego rodzaju namiętność. Oboje będą musieli się zmierzyć z niebezpieczeństwem, a także pożądaniem, które stałe rośnie. Jak zakończy się ich wyprawa w Bieszczady? Kto czyha na życie Igi? Czy Wiktor zamorduje męża Igi? Jedno jest pewne, te święta będą niezapomniane.

"Bardzo cicha noc", to książka, która przyciąga wzrok już samą okładką. Napisana jest w duecie. Emilię Szelest poznałam już wcześniej, czytałam "Niebezpieczną grę". Lecz, co do Eweliny Dobosz, to było moje pierwsze spotkanie z autorką. Byłam bardzo ciekawa jak wypadnie ta książka.

Liczyłam na dawkę humoru, emocjonującą historię, lecz niestety coś tu poszło nie tak. 🙊 Sam pomysł na historię jest fajny, zaciekawił mnie. Lecz treść nie wywołała już tego efektu wow. Bohaterowie ma strasznie irytowali. Iga to taka rozwydrzona bogata dziewczyna, z pieniędzmi ojca na koncie. Jest dyrektorką w rodzinnej firmie, lecz bardziej robi za ozdobę ojca. Do tego mąż, który poleciał tylko na kasę. Iga często zachowywała się nielogiczne, była taka jakby nijaka.

Wiktor także mnie denerwował, ale może trochę jakby mniej. Tajemniczy, silny, przystojny. Lecz często zachowywał się jak cham.

No nie polubiłam się z bohaterami. Momentami miałam wrażenia jakby byli rozchwiani emocjonalnie, wiecznie darli się na siebie i obrażali. A gdzie tu miejsce na miłość? Nawet nie zauważyłam kiedy się ona zrodziła 🙊 Nie jest to zła książka, ale czegoś mi tu po prostu zabrakło.

Bardzo źle mi się pisze negatywną opinię, ale niestety czasem tak się zdarzy. Każdemu podoba się coś innego.

Ale mogę Wam powiedzieć, że na książki autorek i tak będę wyczekiwać. Mam kilka do nadrobienia.