Bądź moim światłem recenzja

Kiedyś często sięgałam po polską literaturę obyczajową, jednak z czasem z niej zrezygnowałam, bo wiele książek z tego gatunku jest takich samych. Miałam dosyć schematycznych powieści o kobietach i ich miłościach bądź stratach. Dlatego włączyłam bardzo wymagający filtr na ten gatunek. Teraz sięgam tylko po takie obyczajówki, które niosą w sobie przekaz, które są wymagające i napisane emocjami. Na szczęście są takie Autorki, które tak piszą i do ich grona doszła Dorota Makowska.

„Bądź moim światłem” to jej obyczajowy debiut, który jest mi bardzo ciężko zrecenzować. Ta powieść jest po prostu pięknym utworem, który powinien zostać przeczytany przez każdą kobietę. To nie jest jakaś tam obyczyjówka, która po przeczytaniu kolejnych powieści zostanie upchnięta w szufladce „zapomniane”, to książka, która będzie randomowo pojawiać się w Twoim życiu. Nie ma po prostu takich słów, które opisałyby mój zachwyt nad tą książką.

Głównymi bohaterami jest kobieta i mężczyzna. Izabela i Marek. Jest również trzeci bohater – rak. Ta trójka spotyka się przypadkowo w kawiarni. Nieme spotkanie jest tak elektryzujące, że Izabela nie przestaje myśleć o tajemniczym mężczyźnie. Dochodzi do kolejnego spotkania i następnych. Jak się okazuje Marek choruje na nowotwór, a jego życie się kończy, ale jest coś, co musi jeszcze zrobić. Jako malarz pragnie uchwycić światło, które dostrzegł właśnie w Izie. Przy intymnych spotkaniach (nie chodzi mi tutaj o erotyzm) między tą dwójką możemy dostrzec feerię emocji. To nie jest zwykła historia o miłości, to historia o pasji, o byciu kimś wyjątkowym, wreszcie to historia o chorobie. Czytając możemy dostrzec, że w niby poukładanym życiu może dojść dosłownie do wszystkiego. O fabule nie będę zdradzać niczego więcej, bo to po prostu trzeba przeczytać. Każdy z nas historię tej trójki będzie interpretować inaczej, coś innego będzie nas wzruszać, niepokoić. Jedno jest pewne parę łez podczas czytania uroni każdy.

Książka jest pięknie wydana, napisana plastycznym, ale dojrzałym językiem. Ta powieść to mieszanka gatunków: obyczajówki oraz poezji. To pokłon w stronę ulubionych Autorów Doroty. Od Zafona, przez Poświatowską do Wiśniewskiego. To również muzyka, która wybrzmiewa co jakiś czas. Prócz wspomnianej historii, możemy tutaj również poznać się z samą Autorką. To taka literatura obyczajowa z lekką biografią pięknie wkomponowaną w całość. Książka jest zmysłowa – odbierzemy ją na wiele sposobów, emocjonalna – jest wachlarz emocji, od szczęścia, przez miłość do straty. Tutaj łzy nie są oznaką wstydu. W „Bądź moim światłem” wyczuwa się po prostu wrażliwość i to dzięki temu powieść ta ma taki wielki wydźwięk w moim odczuciu. Sprawia, że jest jedyna w swoim rodzaju. Bardzo refleksyjna – powtarzam się, wiem, lecz nic nie poradzę. Takich powieści powinno być więcej. Polecam z całego serca. Idealna na prezent dla bliskiej sercu osoby.