Bad Mommy. Zła mama recenzja

Cześć i czołem, kluski z rosołem!
Dziś kolejny thriller psychologiczny, czyli "Bad Mommy" autorstwa Tarryn Fisher, którą de facto czytałam już kilka lat temu, ale kompletnie zapomniałam o czym była i jak się skończyła, więc postanowiłam ją sobie rereadnąć.

Główna bohatera, Fig Coxbury, nigdy nie miała w życiu łatwo, dodatkowo przed trzydziestką straciła ciążę, której bardzo ze swoim mężem pragnęli. Życiowe doświadczenia odbiły się mocno na jej psychice. Powiedziałabym nawet, że aż za mocno.

Jolene i Darius Avery są szczęśliwym małżeństwem i mają 2-letnią córeczkę o imieniu Mercy. Pewnego dnia do sąsiedniego domu wprowadza się nowa sąsiadka, która natychmiast zaprzyjaźniła się z młodym małżeństwem i stała się powierniczką Jolene. Tą sąsiadką jest oczywiscie Fig, która już na długo przed kupnem posiadłości obok Averych zaplanowała wszystko od A do Z. Otóż Fig jest przebiegłą i narcystyczną socjopatką, która tak naprawdę chce ukraść idealne życie Jolene. Ubzdurała sobie, że dusza jej nienarodzonego dziecka tkwi w małej Mercy i że to ona jest jej prawdziwą matką. Nazywa także Jolene "złą mamą". Bohaterka ostrzy sobie kły również na Dariusa - męża Jolene. Ponadto kopiuje po nich wszystko, co możliwe. Jolene kupiła nowe buty. Jolene zafarbowała włosy na czarno. Jolene pomalowała kuchnię na metaliczny błękit. Jolene wrzuciła na Instagrama zdjęcie nowej restauracji. Fig robi dokładnie to samo, nie pomijając najmniejszych szczegółów. Chore, prawda?
Jednak czy Jolene i Darius naprawdę są tacy szczęśliwi i idealni, na jakich wyglądają?

Książka podzielona jest na trzy części z trzech różnych perspektyw. Pierwsza, najdłuższa jest pisana oczami Fig. Później druga - z perspektywy Dariusa, a w trzeciej poznajemy historię tak, jak widzi ją Jolene.
Dziwne, że po pierwszym spotkaniu z tą powieścią nie sięgnęłam po więcej książek tej autorki, bo naprawdę świetnie pisze. Zaczytując się w pierwszą część powieści miałam wrażenie, że sama staję się psychopatką, czytając myśli Fig w formie pierwszoosobowej, a jednocześnie wściekałam się o to, jak łatwo małżeństwo Averych daje sobą manipulować. Tarryn Fisher zrobiła z niej prawdziwą wariatkę, niesamowitą manipulatorkę, a w duchu tak naprawdę może i nieszczęśliwą oraz skrzywdzoną, ale jednak narcystyczną sukę, która udaje kogoś, kim nie jest i nigdy nie będzie. Bo nawet jeśli będzie upodabniała się do Jolene, wieczorem kładąc się spaść - zawsze będzie tą samą fałszywą Fig.

Naprawdę gorąco polecam, bo książka zaskakuje z rozdziału na rozdział. I pomyśleć, że istnieją ludzie, który potrafią być takimi stalkerami...

Bookstagram: http://www.instagram.com/strazniczka_ksiazekx/