Auschwitz bez cenzury i bez legend recenzja

Czasami przychodzi taki moment, kiedy muszę sięgnąć po lekturę, która zapewne sprawi mi dużo bólu, ale chcę znać historię mojego kraju i świata w tym okrutnym czasie.

Do tej pory najczęściej czytałam książki, które w mniejszym lub większym stopniu bazowały na faktach, a w zasadzie tworzyły fikcję literacką. Tym razem wszystko jest prawdziwe. Autor książki doświadczył tego od środka będąc jednym z więźniów Auschwitz. Jerzy Ptakowski to jeden z liderów Stronnictwa Narodowego, który przybliża nam obozową działalność narodowców. Wspomina między innymi: Witolda Pileckiego, Bolesława Świderskiego, ojca Maksymiliana Marie Kolbę, Jana Mosdorfa, którzy również przebywali w obozie zagłady. Ukazuje Auschwitz od jego powstania do ostatnich dni. Uświadamia czytelnika, jak wiele osób tam zginęło, ludzi różnych narodowości (dokładnie 24) i różnych „kategorii”, do których byli przydzielani po przybyciu do tego okrutnego miejsca (więźniów politycznych, kryminalistów, „asocjalnych”, sekciarzy, homoseksualistów…) Początkowo przez dwa pierwsze lata był to obóz przeznaczony wyłącznie dla mężczyzn polskiego pochodzenia, jednak szybko się to zmieniło. Ogrom ofiar jest przytłaczający.

Jeśli nigdy nie byliście w Muzeum Pamięci i Muzeum Auschwitz – Birkenau myślę, że warto to zmienić. Gdy przekroczyłam sławetną bramę z napisem „Arbeit macht frei” uwierzcie mi, że wszystkie głosy nagle zamilkły. Szliśmy przez kolejne aleje pełni skupienia i szacunku dla poległych tam więźniów.

Wracając do książki. To z pewnością ważna pozycja. Bibliografia wymieniona pod koniec jest zdumiewająca. Dodatkowo został umieszczony słownik terminów obozowych, abyśmy mogli bez przeszkód zrozumieć tamtejszą smutną, straszną i wręcz tragiczną codzienność. Choć wszystko jest tutaj przedstawione bardzo rzetelnie w moim przypadku nie było miejsca na łzy, potraktowałam to jako pewnego rodzaju podręcznik.

Warto zauważyć również, że owa pozycja została wydana po raz pierwszy w 1985 roku, już po śmierci autora. Ukazała się na łamach gazety „Myśl Polska” w Londynie, tutaj w Polsce była znana jedynie bardzo wąskiemu gronu. Dziękuję @wydawnictworeplika za to, że teraz dzięki Wam każdy czytelnik może się z nią zapoznać.