Auschwitz bez cenzury i bez legend recenzja

JERZY PTAKOWSKI (1913–1983) był jednym z liderów i członkiem władz Stronnictwa Narodowego oraz więźniem politycznym niemieckich obozów koncentracyjnych Auschwitz i Dachau. Po II wojnie światowej, w latach 1945–1947, pełnił funkcję Specjalnego Delegata Ministerstwa Spraw Wewnętrznych Rządu RP Na Uchodźctwie ds. Problemów Ludności Polskiej w Amerykańskiej Strefie Okupacyjnej w Niemczech. Następnie, w okresie od 1950 do 1961 roku, był członkiem działającej na emigracji Rady Jedności Narodowej, a od 1951 do 1982 r. pracownikiem Działu Analizy Programu i Badania Reakcji Słuchaczy Polskiej Sekcji Radia Wolna Europa.

Kiedy zaczynałam swoją przygodę książkową poświęconą tematyce obozów koncentracyjnych okazało się, że jest ich naprawdę wiele i miałam wrażenie, że każda z nich jest lepsza od poprzedniej. Okazało się jednak, że wiele z nich jest zwykłą fikcją literacką, ale bardzo szybko zweryfikowałam, że te, które zawierają prawdziwe historie są dla mnie bardziej atrakcyjne. W książce „Auschwitz bez cenzury i bez legend” Pan Jerzy Ptakowski jest zarówno autorem jak i bohaterem, co sprawiło że jeszcze chętniej sięgnęłam po tę pozycję, w Auschwitz spędził cztery lata czyli można pokusić się o stwierdzenie, że życie w piekle zna od podszewki. Co więcej wiele z poprzednich historii, które czytałam przedstawiały często życie w obozie jednego konkretnego bohatera, a tutaj jest inaczej, gdyż poznajemy nie tylko Pana Jerzego, ale mamy również możliwość przeczytać o innych bohaterach: o Witoldzie i Janie Pileckich, o. Maksymilianie Kolbem i Janie Mosdorfie, o obozowym ruchu oporu i relacjach pomiędzy różnymi narodowościami.

Nie od dziś wiadomo, że tyle ile książek tyle różnych wersji , ale ta książka powstała w dużej mierze po to, by obalić mity a przedstawić fakty. Pozycja ta może przytłoczyć ogromem zła, mnie zresztą za każdym razem powala brak człowieczeństwa w nazistach, którzy też przecież byli „ludźmi”…
Dla nas codziennością jest uśmiech, dobry lub zły humor, tam za bramami obozu codziennością była śmierć, głód, ból i walka o przetrwanie.