Auris recenzja

Berlin i jego spokojna dzielnica Spandau stała się właśnie centrum dramatu.
Furgonetki, policjanci i dziennikarze stali stłoczeni w jednej grupie.
Profesor Matthias Hegel konsultował się właśnie z policyjnym psychologiem, który próbował negocjować z porywaczem przetrzymujący dwójkę dzieci w ich domu.
W obecnej chwili napastnik nie przedstawił jeszcze swoich żądań, a jedyne co było wiadomo to, to iż był uzbrojony.
Hegel był fonetykiem sądowym i specjalizował się w dowodach akustycznych. Stąd jego pseudonim „Auris”, co po łacinie oznacza „ucho”.
Gdy bezpiecznie przeprowadzona akcja odbicia dzieci została zakończona, profesor powiedział coś, co wprowadziło wszystkich w wielką konsternację
„Powaliłem wczoraj za pomocą popielniczki pewną bezdomną, a potem dźgnąłem ją dwadzieścia trzy razy. Zwłoki leżą u mnie w domu. W piwnicy.”

Dwa lata wcześniej Buenos Aires
Gdy Moritz zapytał swoją siostrę Julę czy ma ochotę towarzyszyć mu w służbowej podróży, początkowo odmówiła.
Jednak gdy ojciec ogłosił podczas rodzinnej kolacji, że ma inną kobietę Jula cieszyła się, że choć na chwile będzie mogła uciec od tego koszmaru.
Teraz obydwoje w nocy zwiedzali miejscowy cmentarz.
Gdy Moritz wrócił do hotelu, dziewczyna została sama rozglądając się z zaciekawieniem.
Nagle z okolicznych zarośli usłyszała szelest.
Przez kolejne dni nie robiła nic innego jak opowiadanie policjantom o tym co się wydarzyło.

Trzy lata później...
Jula prowadziła podcast w radio o pomyłkach sądowych.
Pewnego dnia zgłosił się do niej ktoś o pseudonimie Hadrian, który zaproponował jej swoją pomoc.
Był niedoścignionym hakerem, o którym krążyły legendy. Objawiał się tylko tym, którym chciał się objawić.
Teraz tematem Juli był Matthias Hegl, a właściwie to co zrobił.
Nic w tej sprawie się nie zgadzało, a przeszłość dziewczyny dręczyła ją coraz bardziej...
Matthias został właśnie skazany na dożywocie, a ona dysponowała dowodem, że jest niewinny.
Czy Jula będzie miała szansę powiedzieć, co tak naprawdę wydarzyło się tamtej nocy?


Dobre tempo akcji i pojawiające się co rusz nowe informacje, powodują że książkę bardzo dobrze się czyta.
Jakiś czas temu czytałam każdą książkę Fitzka, jednak po pewnym czasie stały się dla mnie, aż nazbyt przewidywalne.
Tą pozycję postanowiłam przeczytać z uwagi na to, że napisał ją ktoś inny a Sebastian Fitzek był tylko pomysłodawcą.
Nie pomyliłam się. Jest to dobra książka i z czystym sumieniem mogę ją Wam polecić.

#amber
#renibook