Morderstwa w Suffolk recenzja

„Morderstwa w Suffolk” Anthony Horowitz. Występują:

Susan Ryeland jako emerytowana redaktorka, obecnie prowadzi nudne życie na Krecie, prowadząc ze swoim partnerem (Andreasem) pensjonat

Andreas – partner Susan

Alan Comwey – nie żyjący autor, którego powieści redagowała i wydawała Susan

Cecily – kobieta, która zaginęła

Aiden McNeil – mąż Cecily

Frank Parris – brutalnie zamordowany w jednym z pokojów hotelowych, którego właścicielami są Lawrence i Pauline Treherne

Stefan Codrescu - morderca

Lawrence i Pauline Treherne – rodzice Cecily

(i wiele, wiele, wiele innych osób)

Czytelnik poznaje powyższą plejadę już w pierwszym rozdziale. To znak, że będzie sporo zamieszania z bohaterami więc trzeba czytać uważnie. Lawrence i Pauline zlecają Susan poszukiwania Cecily. Podejrzewają, że zniknięcie kobiety ma związek z kryminałem, który Cecily przeczytała kilka dni przed śmiercią, a którego redaktorką była Susan. Być może obie sprawy wiąże morderstwo Franka, do którego doszło na ślubie Cecily i Aidena, osiem lat wcześniej… Wygląda na to, że wiele odpowiedzi na pytania znajduje się w powieści Comwey’a „Atticus Pünd przejmuje sprawę”.

„Morderstwa w Suffolk” to powieść szkatułkowa, mieszcząca powieść w powieści. Tak, tak czytelniku – masz szansę poznać głośną powieść Alana Comwey’a o dzielnym detektywnie Atticusie Pünd. Czy znajdziesz wszystkie powiązania? Czy odgadniesz zagadkę zniknięcia Cecily?

Horowitz pisze rewelacyjnie. Drobiazgowo realizuje chytry plan na obie powieści. I choć to moje pierwsze z nim spotkanie mam wrażenie, że nie ostatnie. Bezczelnie komplikuje fabułę, sprytnie wplata szczegóły i szczególiki, bawi się stereotypem. Fantastycznie kreuje bohaterów i przestrzenie, plastycznie malując słowem. Samo rozwiązanie zagadki to jazda bez trzymanki, zapnijcie pasy!

„Morderstwa w Suffolk” zmuszają do aktywnej lektury, doszukiwania detali i zastanawiania się co jest faktem. Autor wielokrotnie mąci w umyśle, zbija z tropu. Czyta się błyskawicznie, choć obie powieści mogą poszczycić się objętością. Czytajcie, warto!

Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwu Rebis