Morderstwa w Suffolk recenzja

“Morderstwa w Suffolk” Anthony Horowitza to kontynuacja wcześniejszego “Morderstwa w Somerset” tegoż autora. Tu również bohaterką jest Susan Ryeland, kiedyś redaktorka, obecnie znudzona i zmęczona właścicielka pensjonatu na Krecie. Gdy trafia się okazja, wyrusza do Anglii, by tam na prośbę starszego małżeństwa, wyjaśnić zagadkę zniknięcia ich córki - Cecily. Zniknięcia, które jak się okazuje, powiązane jest z brutalnym morderstwem Franka Parrisa sprzed lat, a to z kolei łączy się z postacią Alana Conwaya, autora cyklu kryminałów o Atticusie Pundzie. Susan była redaktorką jego ostatniej powieści, a to w niej zaginiona Cecil być może odnalazła informacje o prawdziwym sprawcy zabójstwa Parrisa. Susan staje przed nie lada wyzwaniem i rozpoczyna w Anglii swoje prywatne śledztwo. Z jakim skutkiem - oczywiście nie zdradzę, dodam tylko, że nie będzie jej łatwo!

Powieść Horowitza to trzymająca w napięciu, pełna zagadek, kłamstw i niedopowiedzeń kryminalna opowieść w stylu retro. Świetni skrojeni bohaterowie, z pełną charakterystyką ich zachowania, wszystkimi grzeszkami i tajemnicami, które pragną ukryć, a które i tak wychodzą na światło dzienne. Dobrze oddany klimat angielskiej prowincji, wykreowany specjalnie na potrzeby książki, ale przede wszystkim mistrzowsko poprowadzona intryga, zmuszająca czytelnika do uważnego wczytania się w tekst, odkrycia wszystkich niuansów, drobnostek, szczegółów, smaczków, którymi raczy nas autor. Jakby tego było mało, mamy jeszcze drugą powieść, książkę w książce, z kolejną zagadką, znów misternie utkaną, oczywiście w jakiś tajemniczy sposób, znany tylko autorowi, powiązaną ze śledztwem prowadzonym przez Susan. Czytelnik mimowolnie zostaje wciągnięty w tę grę, którą prowadzi z nami Horowitz, wielokrotnie myląc tropy i komplikując fabułę, a robi to naprawdę sprytnie. Konia z rzędem temu, kto odgadł rozwiązanie zagadki, a jest ono nie tylko zaskakujące, ale i szokujące!

Polecam książkę “Morderstwa w Suffolk” , zapewni ona bowiem rozrywkę literacką na wysokim poziomie, w stylu kryminałów Agathy Christie, no i “Lubię takie opowieści o małych wspólnotach, gdzie nikt nie mówi prawdy”. Dodam jeszcze, że jest co czytać, bo książka jest dość pokaźnej objętości. Sięgnijcie więc po nią, bo warto!