Wszystko, czym nigdy nie byliśmy recenzja

Istniała rodzina, tak ciepła i czuła. Zharmonizowana, można by rzec perfekcyjna, ale też jedyna w swoim rodzaju. Nie wszystkich łączyły więzy krwi, nie zawsze to była tylko przyjaźń. Z czasem się rozrosła, aby być jeszcze wspanialsza, aż.... musiała zmaleć. Życia krąg trwa i jest tak samo okrutny jak i nieprzewidywalny.

Historia dwóch osób Axela i Leah. Ona straciła rodziców - ma traumę. On musi pobawić się w niańkę. Ona go kocha od zawsze, on zawsze dostawał czego chce i żył z dnia na dzień, nie przejmując się odpowiedzialnością. Wkroczyli do swojego życia, choć zawsze w nim byli, musieli się zmienić. Jedno przypomina sobie jak żyć, drugi uczy się żyć w symbiozie z innymi. Czy dadzą radę?

Historia z tych co to poruszą serce, głowę i rozpalą zmysły (może bardziej wyobraźnię). Jest wiele emocji od tych sprzecznych po tych piękne. Znajdziecie ciepło rodzinne, nieusłane wcale kwiatkami, ale odczuwalne na każdym kroku. Poznacie, jak to jest dorosnąć, niestety nie chcąc tego. Jak przeżyć traumę, a raczej jak na nowo nauczyć się żyć, kiedy Ci których kochaliśmy nad życie odeszli. Piękne jest to, jak autorka podeszła do śmierci, wspomnień i miłości. Tego jak pokazała różnice pomiędzy bohaterami i poprowadziła tą dwojaką jakże różną narrację. Wchodzimy do głowy 29-latka, który nie czarujmy się ma w sobie więcej dziecka niż niejedno dziecko, żyje beztrosko i używa drugiego mózgu dość często bez kontaktu z serduchem. Drugą główną bohaterką jest Leah 19-latka będąca szaleńczo zakochana w przyjacielu swojego brata, którego zna od zawsze, w dodatku nie pogodziła się ze śmiercią rodziców i nie wie jak ma funkcjonować w społeczeństwie przez to wszystko. Wrzućmy Widzicie ten kontrast? W samych uczuciach, opisach można wyczuć perfekcyjną różnicę, widzimy też to jak nasi bohaterowie są podobni, czego się boją i do czego nie potrafią się przyznać nawet przed sobą samych. Wrzućmy teraz tę dwójkę do jednego domu na odludziu, blisko morza. O reszcie niezłej bandy, która im towarzyszy nie będę się rozpisywać, ale bliźniaki porywają swoim humorem, a braciszkowie uwielbiają się droczyć ze sobą. Takiej rodziny każdy by pozazdrościł.

Wiele filozoficznych zagwozdek, które towarzyszą nam przez całą historią scala w jedną wielką całość tę powieść. Rok zamknięty w butelce stron, widać zmiany, uczucia i klarującą się historię, która z każdą stroną oczarowuje i chwyta za serce. W dodatku klimat australijskich surferów jak najbardziej oddany. Trafiłam na nią w odpowiednim momencie i koło drugiego tomu na pewno nie przejdę obojętnie.