Poszukiwacz zwłok recenzja

Mieczysław Gorzka pochodzi ze Środy Śląskiej na Dolnym Śląsku; swoje zawodowe życie związał z Wrocławiem. Jest autorem dwóch cykli powieściowych oraz kilku samodzielnych historii. Najnowsza książka „Poszukiwacz zwłok” przenosi czytelnika w okolice Świdnicy, również leżącej na Dolnym Śląsku.

Prokurator Laura Wilk, nazywana przez kolegów Wilczycą, to kobieta twardo stąpająca po ziemi, która wymaga wiele od współpracowników i od siebie. Poszukiwania brutalnego zabójcy nastolatek to kolejna sprawa, którą się zajmuje; na potrzeby śledztwa poszukiwany nazwany jest Poltergeistem. Skorumpowanym i nie stroniącym od używek kolegom z branży nie do końca pasuje prowadzone śledztwo i stosowane metody.

Maciej Lesiecki, psycholog i wykładowca akademicki, któremu zdarzyło się współpracować z policją przy okazji innych spraw. Nieznajoma kobieta angażuje go w poszukiwanie zwłok zaginionej przed wielu latu młodej dziewczyny, córki lokalnego polityka i biznesmena. Lesiecki wierzy, że nowe zajęcie przykryje piętrzące się osobiste problemy i pozwoli wrócić na utarte tory rutyny.

Jest jeszcze Ariel… Tajemnica postać. Zły na wskroś od czasów gdy był nastolatkiem.

Książki Mieczysława Gorzki polecił mi kolega z pracy; po „Poszukiwacza zwłok” sięgnęłam nie znając wcześniejszych powieści autora więc nie mam odniesienia. Jak na dość ciężką tematykę autor ma lekkie pióro. Choć mam wrażenie, że jego warsztat nie jest wolny od schematów – musi być ten dobry i zły policjant, kobieta musi być silna i mierzyć z każdym złem; musi być alkohol i narkotyki.

Niezaprzeczalnie „Poszukiwacz zwłok” to bardzo emocjonalna, wielowątkowa powieść. Muszę przyznać, że gdy na prowadzenie wysunął się wątek lokalnej polityki i gangsterów zaczęłam się lekko gubić, a z czasem stał się on nużący i przytłaczający. Historia Poltergeista od pierwszych stron oplata czytelnika mrocznym i nieprzewidywalnym światem intryg. Bohaterów otaczają ludzie bez skrupułów, którzy pragną zemsty i co raz bardziej dają się ponieść złym wyborom. Wykreowany świat przeraża, ale i uświadamia że to wszystko może się zdarzyć naprawdę. Niepowodzenia i traumy to codzienność bohaterów, z biegiem fabuły wpadają w napędzająca się karuzelę niebezpieczeństwa.

Polubiłam Lesieckiego – może za to drobiazgowe planowanie dnia? Doceniłam Wilk za upór, ambicję i poglądy, choć przypłaciła to ogromną samotnością.

„Poszukiwacz zwłok” nie okazał się powieścią idealną (być może za dużo wymagam). Gdyby tak było pochłonęłabym ją na raz. Tymczasem – szczególnie po minięciu połowy – męczyłam się niesamowicie. Zakończenie przyniosło niedosyt, zbyt krótkie, w porównaniu z pozostałą treścią. I otwarte – czyżby nowy cykl?