Arabska żona recenzja

Co mnie w tej książce urzekło? Piękny, choć trudny, portret muzułmańskiej rodziny, czarujące - choć i tu często smutne - sylwetki bardzo różnych od siebie kobiet. Mimo zła - a może po prostu inności? - które niebezpiecznie czai się wśród słów książki, jest tam wiele urzekających, ciepłych momentów, które bardzo sobie cenię w tego typu pozycjach.
"Arabska Żona" jest książką niewymagającą, zdecydowanie na dwa-trzy wieczory, ponieważ napisana jest bardzo prostym i żywym językiem, a na dodatek bardzo wciąga.

Co mi przeszkadzało? Przede wszystkim bardzo denerwowała mnie osoba Doroty, nie potrafiłam zrozumieć jej wyborów, według mnie wiele decyzji podejmowała jak zaślepiona podlotka, chociaż miała już dziecko i powinna patrzeć na życie z nieco większą rezerwą i ostrożnością.
Odrzucały mnie też momenty dość wulgarnego erotyzmu, który moim zdaniem mógł być przedstawiony nieco mniej obrazowo, chociaż może właśnie nie mógł - nie wiem, możliwe, że zależy to po prostu od wrażliwości czytelnika.
Odrobinę irytowały mnie też fazy zmiany Ahmeda, były dla mnie jakieś dziwne, naciągane. Przytoczę tu moją ulubioną (całkowicie opartą na faktach) pozycję dotyczącą kultury islamu i kobiety, która została uwięziona przez męża muzułmanina w jego kraju - "Tylko razem z córką" Betty Mahmoody - tam przemiana mężczyzny, Moody'ego, była lepiej sportretowana - zdecydowanie bardziej wiarygodnie. (na marginesie polecam książkę Betty Mahmoody, według mnie obowiązkowa pozycja dla osób interesujących się a) kulturą islamu, b) literaturą faktu, c) osób, które przeczytały i podobała im się "Arabska Żona")

Komu polecam? Osobom zdecydowanie od 16 roku życia, nie jest to książka odpowiednia dla młodszych czytelników. Zdecydowanie osobom zainteresowanych obcymi kulturami, portretami rodzinnymi, literaturą o kobietach. Polecam podejść do tej pozycji z delikatnym przymróżeniem oka - wtedy te naciągane momenty, których jest w książce dobrych kilka, nie będą Was tak razić.