Wróć, jeśli pamiętasz recenzja

Wypadek, w którym uczestniczyła Mia i który odebrał jej całą najbliższą rodzinę, odcisnął się piętnem nie tylko na dziewczynie, ale również na jej chłopaku, Adamie. Niektóre rany goją się zbyt wolno. Drogi zakochanych rozchodzą się. Mia studiuje na Juilliard i zdobywa sławę jako obiecująca wiolonczelistka. Adam i jego zespół Shooting Star wspinają się na szczyt muzyki rockowej, ubóstwiani przez fanów i otoczeni przez dziennikarzy i papparazzi. Chłopak z trudem znosi rozgłos, a minione wydarzenia odbijają się echem w jego twórczości. Los splata drogi Mii i Adama w najmniej odpowiednim momencie. A może właśnie najlepszym?

Poprzednia część, Zostań, jeśli kochasz była napisana w świetnym stylu, trzymała czytelnika w napięciu i dostarczała wielu silnych emocji. Autorka zdołała utrzymać ten poziom, choć do mnie bardziej trafiła Zostań. We Wróć, jeśli pamiętasz to Adam jest narratorem, poznajemy więc wydarzenia z poprzedniej części z jego perspektywy, odkrywamy jego uczucia, rozterki, strach, doświadczamy jego bólu. Autorka zdołała nadać obu narracjom odmienny wydźwięk i choć czytamy wspomnienia wydarzeń, których byliśmy świadkami czytając Zostań, możemy zobaczyć je teraz w zupełnie inny sposób. Napięcie dozowane jest w bardzo umiejętny sposób i ciężko się domyślić jak naprawdę skończy się ta opowieść, dlatego zaangażowanie czytelnika nie maleje nawet na chwilę.
Mam nadzieję, że autorka dotrzyma słowa i nie napisze kolejnej części - wydaje mi się, że historia Mii i Adama została opowiedziana w sposób najlepszy z możliwych, a czytelnik może sam domyślać się jak dalej toczy się życie bohaterów. Nie ma sensu jej jeszcze rozdrabniać i dodawać dramatyzmu - tyle emocji wystarczy. Nie mogę się jednak doczekać na to, kiedy inne książki autorki pojawią się na polskim rynku wydawniczym.

Całą serię ze szczerym sercem polecam. Jest niedługa objętościowo, lecz emocjonalna i przejmująca, bardzo dobrze napisana.