Anielski puch recenzja

Zofia, Anna i Natalia – babcia, mama i córka. Dzieli je tak samo dużo, jak łączy i choć nie zawsze zgadzają się ze swoimi decyzjami, starają się je akceptować i być dla siebie wsparciem w trudnych chwilach. Mają własną tradycję, każda z nich, każdego roku pisze list do Mikołaja, a w nim swoje marzenie, a później kładą je za oknem na parapecie. Jak co roku i tym razem w liście znalazło się jedno słowo – MIŁOŚĆ, o której każda z nich marzy, choć tak dużo przeszły.
Zofia jest już babcią i nie spodziewała się, że w jej życiu jeszcze coś się zmieni. Tajemniczy mężczyzna, którego wypatrzyła w oknie, jest dla niej zagadką, a każde kolejne spotkanie z nim sprawia jej radość. Jednak nie spodziewa się, kim tak naprawdę jest.
Anna jest mamą i córką. Po odejściu męża nie wiąże się już z nikim, samotnie wychowuje córkę. Jej pasją i jednocześnie pracą jest prowadzenie zajęć fitness, niestety zaczyna mieć problemy z kolanem. Kiedy niefortunnie upada i pomaga jej tajemniczy mężczyzna, nie wie jeszcze, że to właśnie on zmieni jej życie.
Natalia, choć nie ma kontaktu z ojcem, dzięki mamie i babci jest szczęśliwą nastolatką. Nie zamierza nigdy wybaczyć ojcu, że ją zostawił.

Trzy pokolenia, trzy historie życia, trzy kobiety, które łączą nie tylko więzy krwi, ale również nieudane związki, pozostawienie przez mężczyzn. Każda z nich przeszła w życiu wiele, każda pomimo przeciwności losu potrafiła się podnieść i zawalczyć o siebie. Historie, jakie poznałam w książce, wywołały we mnie wiele emocji, były ciekawe i wciągające.

Główne bohaterki są kobietami odważnymi, takimi, które dają się lubić. Choć nie zawsze są szczęśliwe, starają się nie załamywać. Są dla siebie ogromnym wsparciem, jedna na drugą zawsze może liczyć, nawet w momencie, kiedy o nic nie poprosi.

„Anielski puch” to książka, która mnie się podobała i spędziłam z nią miło czas, a bohaterki polubiłam. Ze swojej strony polecam.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu - https://anka8661.blogspot.com/2020/12/nakanapie-ksiazka-pt-anielski-puch.html