Nie prowadziła ich Gwiazda Polarna recenzja

Książkę dostałam jako prezent, dziecięciem jeszcze będąc. Nie mogę powiedzieć, bym zapałała do niej sympatią. Przez długie lata patrzyłam na nią i myślałam z jawną niechęcią. Aż przyszedł czas, by wziąć tego byka za rogi i... nie mogłam się od tej kolejnej gawędy Centkiewiczów oderwać. 
Na wpół pocieszne, na wpół żałosne, nasączone odrobiną emfazy, ale jakże emocjonujące w swoim przekazie, dramatyczne (i tragiczne) świadectwo odwagi, siły woli, determinacji i własnej bezsilności wobec sił natury. Czterej odkrywcy, cztery jakże odmienne wyprawy na biegun południowy, złożone w jedną spójną opowieść o zdobywaniu Antarktydy, gdzie sam fakt jej zdobycia to ledwie epilog długiego ciągu zdarzeń. Cztery spośród trzystu arktycznych wypraw pod piórem Aliny i Czesława Centkiewiczów ożywają, nabierają mocy i wyrazu. To coś więcej niż tylko nazwiska i suche daty. Kerguelen, d'Uberville, Borchgrevink, Shackleton, Scott... To książka o odkrywcach, trudach odkrywania, o zwycięzcach, wielkich przegranych i przewrotności losu. Oraz - co ciekawe - kobietach tych odkrywców, dających im nie tylko cel podróży, lecz również motywację do tego, by z wyprawy wrócić żywym. To są ludzie - a to ich marzenia, rozczarowania i niespełnione nadzieje, za które przyszło im płacić najwyższą cenę. 
Nieodmiennie jestem pod wrażeniem pisarskiego warsztatu Centkiewiczów, tak jak nieodmiennie zdumiewa mnie, jak bardzo pisząc o kręgach polarnych czują się "u siebie". To nadal świat surowej bieli, dojmującego mrozu i lodu.  Wymagający, okrutny, lecz jakże fascynujący, jakże... swojski.
A przecież Robert Falcon Scott dedykował dziennik z podróży swojej żonie, pisząc na okładce: "Dedykuję wdowie po mnie". Słowa proste, lecz jakże przejmujące w swoim tragicznym przekazie. "nie prowadziła ich Gwiazda Polarna" to książka warta tego, by poświęcić jej czas. 
Poniekąd biografia, po części książka podróżnicza,po części historyczna i przygodowa  -zapis zmagań zwyczajnych ludzi z niezwyczajnym kontynentem. Mam w swoich zbiorach kilka książek Centkiewiczów, ale ta - swoją konstrukcją, dramatyzmem, ładunkiem emocji - bije je wszystkie na głowę.