Alicja recenzja

„Pewnego dnia, dawno temu, Alicja wybrała się na poszukiwanie przygód, a znalazła grozę. Ten dzień zmienił jej życie, sprawił, że jej ręce okryły się krwią”.

Szpital psychiatryczny, w którym przebywa Alicja i mężczyzna zwany Topornikiem – płonie. Wspomnianym osobom udaje się uciec, jednak wydostanie się na zewnątrz nie załatwia problemu. W porównaniu do świata zewnętrznego szpital był bezpieczną przystanią. W pogoń za uciekinierami rzuca się Dżaberłak – monstrum, które karmi się śmiercią.

Mam wrażenie, że ta książka jest pełna symboliki i ukrytych znaczeń, do których trzeba się dokopać. Począwszy od podziału, w którym Stare Miasto przypomina getto po różnej maści postacie, będące odpowiednikiem, tego, co w ludziach najgorsze. Dla jednych przestawiona tutaj brutalność będzie nadmierna i wręcz groteskowa – dla mnie była ciekawą odmianą i lustrem nawet nie szarej, a czarnej rzeczywistości. W książce mamy do czynienia ze skumulowanym złem – bestialskie zabójstwa, niewolnictwo, handel żywym towarem, stręczycielstwo to tylko niektóre z patologii, jakie można tu znaleźć. Nie należy traktować tej pozycji jako kalkę „Alicji w Krainie Czarów”. Pierwowzór stanowił jedynie fundament pod tę historię, natomiast cała reszta fabuły została skonstruowana w sposób skrajnie inny, niż można by się spodziewać.

Wadą książki według mnie jest niespójność i brak logiki w niektórych jej częściach. Z jednej strony mamy przed sobą bestialski świat, a z drugiej nieadekwatną cukierkowość. Misja, jaką mają do wypełnienia bohaterowie bez wątpienia jest ponad ich siły, ale podczas fabuły okazuje się, że wszystko idzie im jak z płatka. Autorka nie tyle rzuca im kłody pod nogi, co zwykłe gałązki, które bez żadnego problemu udaje im się przeskoczyć.

Christine Henry podjęła się niezwykle trudnego zadania, jednak z dobrym efektem końcowym. Autorka opowiedziała historię bazującą na znanym wszystkim klasyku, ale w bardziej mrocznej i brutalnej interpretacji. Niezwykle trudno oszacować, jakiej grupie czytelniczej ten eksperyment literacki może przypaść do gustu, dlatego zachęcam do osobistego zweryfikowania tej pozycji.