After. Płomień pod moją skórą recenzja

Życie 18-letniej Tessy Young wydaje się być proste i poukładane. Dziewczyna zamierza skończyć studia, podjąć pracę w wydawnictwie i ożenić się ze swoim ukochanym – o rok młodszym Noah, który został w ich rodzinnym mieście. Na jej drodze staje jednak Hardin – nieuprzejmy, wytatuowany buntownik, który zmienia dziewczyny, jak rękawiczki i nie troszczy się o nikogo poza sobą. Mimo to Tessa nie może przestać o nim myśleć…
Pierwotna forma „After”, zamieszczona na wattpadzie, doczekała się ponad miliard odsłon i szybko stała się bestsellerem, wzbudzając jednocześnie wiele skrajnych emocji. Fenomen tej książki i kontrowersje z nią związane wzbudziły moje zainteresowanie, dlatego sama postanowiłam się z nią zapoznać, mimo iż nie jest to gatunek, w którym szczególnie gustuję. „After. Płomień pod moją skórą” to połączenie romansu młodzieżowego z literaturą erotyczną i dobrze się sprawdza jako niewymagająca, dostarczająca rozrywki pozycja. Anna Todd posługuje się prostym i lekkim stylem, co zdecydowanie ułatwia lekturę, która liczy sobie ponad 600 stron. Jeżeli chodzi o bohaterów, to ich kreacja wypada dosyć średnio; głupota i naiwność Tessy często sprawiała, że przewracałam oczami z irytacji, a Hardinem najchętniej porządnie bym potrząsnęła. „After” mnie wciągnęło i z pewnością dostarczyło ekstremalnych wrażeń, ale śledzenie losów burzliwego i toksycznego związku Tessy i Hardina z czasem stawało się nużące i męczące, zwłaszcza dla kogoś z tak słabymi nerwami, jak moje i nie raz musiałam odkładać książkę, żeby ochłonąć. „After. Płomień pod moją skórą” wywołało we mnie masę sprzecznych emocji, niestety z przewagą tych negatywnych. Pozytywnym zaskoczeniem było dla mnie jednak zakończenie, które bez wątpienia zachęca do sięgnięcia po kontynuację. Ostatecznie fenomen „After” mnie nie dziwi i mimo iż nie podzielam tych zachwytów, to jestem w stanie zrozumieć, dlaczego tak wiele czytelników zachwala tą serię. Myślę, że książka autorstwa Anny Todd jest jedną z tych, które albo się pokocha, albo się znienawidzi, ale nie można przejść obok niej obojętnie.