A niech to szlag! recenzja

Ciepła, urocza, na wskroś romantyczna. Te określenia pierwsze przychodzą mi na myśl po przeczytaniu książki Moniki Cieluch "A niech to szlag".
Jednak niech nikt nie pomyśli, że jest to jakaś podrzędna, przesłodzona historia. Co to, to nie!

Joanna po stracie pracy wyjeżdża do Londynu, gdzie ma zastąpić w opiece nad czteroletnią dziewczynką swoją siostrę. Problem pojawia się już na początku, kiedy zauważa, że ma zupełnie inne zdanie na temat wychowania Grace niż ojciec małej. Biorąc pod uwagę, że dziewczyna nie potrafi utrzymać języka za zębami i wprost krytykuje swojego gburowatego szefa... Możecie się domyślać jakie sytuacje stają się udziałem tej dwójki.
Historia nie jest banalna i nie wynika ze złej woli głównych bohaterów. Jo musi pokonać ogromny mur bólu, którym otoczył się Tim po śmierci swojej żony. W relacjach między ojcem i córką jest wiele żalu, a doprowadzenie do tego by ta mała rodzina zaczęła normalnie funkcjonować, momentami wydaje się niemożliwe. Całe szczęście autorka uzbroiła swoją bohaterkę we wręcz ośli upór. Stare arabskie przysłowie, które przewija się przez książkę, pasuje tu idealnie - "Nie opuszczaj rąk, bo możesz to zrobić na dwie sekundy przed cudem." - i podążając za jego przesłaniem, dziewczyna nie odpuszcza. Pozostaje tylko pytanie, jak wielkim kosztem scali tę rodzinę, bo to że tego dokona nie podlega dyskusji. Małymi krokami, często kosztem swojego komfortu, brnie do przodu, by ojciec i córka odnaleźli drogę do siebie.
Autorka świetnie poradziła sobie fabularnie. Wbrew okładce nie zawsze jest różowo, a spektakularny zwrot akcji na końcu sprawił, że rzeczywiście bałam się jak ta historia się skończy.

Niewątpliwie jest to książka, którą można analizować na wielu różnych płaszczyznach. Nie unikniemy stwierdzenia, że jest to romans, bo owszem ta część historii wysuwa się na pierwszy plan. Jednak tym co nadaje jej głębię, są relacje rodzinne: Tima i Grace - ojca i córki, którzy mieli najgorszy z możliwych początków. Poziom bólu i żalu krążący między tą dwójką (choć może lepszym stwierdzeniem byłoby - ukrywany przez Tima, bo dusi on w sobie te przytłaczające emocje) jest całkowicie paraliżujący. Niełatwa jest także relacja pomiędzy Joanną i Zośką. Siostry są tak różne, że momentami robi się nieprzyjemnie i ewidentnie wynika to charakteru Zośki, której nazwanie dobrą osobą przyszłoby mi z trudem.
Wydaje mi się, że Monika Cieluch ma już dobrze ugruntowaną pozycję na wydawniczym podwórku i to nie bez powodu. To kolejna książka, która zrobiła na mnie niesamowite wrażenie. Świetny warsztat pisarski sprawia, że czytanie książek autorki to ogromna przyjemność, a umiejętność grania czytelnikowi na emocjach, sprawia, że chce się wrócić po więcej.

Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.