Nowa Istota recenzja

Mam takie poczucie, że zupełnie nie zrozumiałam co autor - Tomasz Ciechonowicz chciał tą książką osiągnąć.
Rozumiem potrzebę metaforyzowania zjawisk, które w inny sposób nie mogą zostać przedstawione. Rozumiem potrzebę poruszania kontrowersyjnych (nadal żyjemy w kraju ogólnej nietolerancji) tematów. Nie rozumiem formy w jakiej została ta historia zawarta.

Historia od samego początku jest niesamowicie brutalna. Nazywajmy rzeczy po imieniu - bójki, gwałty, oszustwa i gnębienie. Przez siły wyższe. To obraz, który wywołuje we mnie niesamowity dyskomfort. To tak jakby, w moim odczuciu, już na starcie, autor spisał swojego bohatera na straty. Bo skoro, w trakcie aktu stwarzania, bohaterem pomiatają mityczne siły, to czy następnie, w życiu może spodziewać się czegoś innego?
Osobiście wierzę w moc własnych decyzji i wolę żyć w przeświadczeniu, że to co mnie spotyka jest konsekwencją moich własnych, bądź decyzji innych osób. Mieszanie w niepowodzenia siły nadprzyrodzonej jest w moim odczuciu nadużyciem, próbą znalezienia furtki awaryjnej, kiedy znajdujemy się w niekomfortowej sytuacji. Jednak mam poczucie, że autor na siłę próbuje wyjaśnić coś, co wyjaśnienia nie potrzebuje.

Zastanawia mnie kwestia głównej części książki. Bohater rodzi się chłopcem, chce być dziewczynką. Wiem, że w otaczającej nasz rzeczywistości "tolerancja" nie istnieje, jednak przez cały czas lektury, nie mogłam pozbyć się wrażenia, że autor zamiast przysłużyć się sprawie, tylko pogarsza sytuację. Książka jest ewidentnym metaforycznym sygnałem, że osoby transseksualne, zanim przejdą proces zmiany płci mają przed sobą nieustającą walkę. I to jest niezaprzeczalne, tego nie można nazwać inaczej. Walka. Tylko czy pisanie o tym w formie (przepraszam) ciągłego mordobicia, ma okiełznać potwora w szafie? Nie wydaje mi się. Czy notoryczne używanie wulgaryzmów, tak bardzo weszło społeczeństwu w nawyk, że literatura nie może się bez nich obejść?

Ta książka zupełnie mnie nie przekonuje. Ani treścią, ani językowo. Szczerze mówiąc po przeczytaniu tej książki nadal odczuwam dysonans, bo z jednej strony wiem, że literatura od tego jest aby obalać tabu, a z drugiej strony, czy od razu musi uwierać by osiągnąć ten cel?


Książkę przeczytałam dzięki Klubowi Recenzenta serwisu nakanapie.pl, za co serdecznie dziękuję!