Zbójeckie historie recenzja

Zbój Madej jest trochę zbyt dobry, a sierota Janek chce się od niego uczyć. Krwawy Euzebiusz miał być prawnikiem, ale coś nie wyszło. A Księżniczka nie tylko siedzi w pałacu i jeździ karetą. Czyli o baśni w krzywym zwierciadle słów kilka. 


"Zbójeckie Historie" to książka naprawdę nietypowa. Na początku lektury sądziłam, że będzie to prosta baśń. Jednak już po zaczęciu akcji widać wyraźnie to, że tutaj nic nie jest oczywiste. Bo nie można inaczej określić tego połączenia współczesnych norm społecznych z bajkowym klimatem historii, dodatkowo opatrzonym sporą dawką ironicznego poczucia humoru. Wojciech Letki z rozmysłem planuje akcje, tworząc wiele absurdów, które jednak ukazują skomplikowane relacje między ludźmi. 
Książka, chociaż jest bardzo cienka, potrafi zaskoczyć swoją treścią. Akcja toczy się spokojnym tępem, które jednocześnie nie nudzi czytelnika. Brak skomplikowanych opisów jest miłym odstępstwem od ambitnych lektur, a całość książki przynosi bardzo dużo rozrywki. Same postacie opisane w niej są bardzo zabawne i nietypowe. Tak zresztą określiłabym całą tę książkę: jako nietypową. Dodatkowo książka zawiera bardzo ładne, komiksowe ilustracje, które cieszą oko. Jedynym minusem jest długość książki; wydaje mi się, że mogłaby być trochę dłuższa, bo ledwo przyzwyczaiłam się i polubiłam postacie, a tutaj już nadszedł koniec historii. Poza tym jednak mogę polecić tę historię, szczególnie osobom, które lubią dużą dawkę ironii! Myślę, że się nie zawiodą.