The American Roommate Experiment recenzja

Po „The Spanish Love Deception” przyszła kolej na jej kontynuację. Nie taką typową, bo mamy tu do czynienia z innymi bohaterami (choć poznanymi w poprzedniej książce), a brak znajomości poprzedniej historii w zupełności nie zaburza jej odbioru.

Rosie to najlepsza przyjaciółka, znanej już czytelnikom Cataliny. Rzuciła pracę w korporacji, aby podążać za marzeniami. Wydała książkę, która okazała się hitem, a teraz mierzy się z zastojem i brakiem weny. Jakby tego było mało, sufit w jej mieszkaniu dosłownie zawalił jej się na głowę. Wszystko jest nie tak jak być powinno.

Kobieta decyduje się wprowadzić do mieszkania przyjaciółki, która przebywa obecnie w podróży poślubnej i zamierza przeczekać tam najgorszy czas.

Okazuje się jednak, że nie tylko ona postanowiła zostać lokatorką apartamentu Cataliny. Na miejscu zastaje jej kuzyna. Mężczyznę, który od dawna podobał się Rosie, do tego stopnia, że stalkowała go w internecie.

Po krótkim spięciu, oboje uzgadniają, że będą dzielić przestrzeń i zostaną współlokatorami.

Mężczyzna, dowiadując się o pisarskich trudnościach dziewczyny, oferuje jej pomoc. Obiecuje, że zabierze ją na kilka niesamowitych randek, aby ta mogła odzyskać wenę i napisać kolejną świetną powieść.

Jak łatwo się domyślić, nie wszystko idzie zgodnie z planem, a fake dating utrudnia szczerość w relacji nowych znajomych.

Jak potoczą się losy Rosie i Lucasa? Na pewno nie będzie łatwo!

„The American Roommate Experiment” to bardzo przyjemna historia, w którą wciągnęłam się już od pierwszych stron, w przeciwieństwie to poprzedniej książki autorki, gdzie potrzebowałam kilku rozdziałów, żeby wgryźć się w historię. Jest to zdecydowanie plus tej pozycji.

Główni bohaterowie to dwoje pogubionych młodych ludzi, którzy mają swoje problemy i przeszłość, która nie daje o sobie zapomnieć. Mimo wszystko są autentyczni i dają się lubić.

Miło jest również spotkać bohaterów, których poznało się wcześniej, choć tym razem odrywają role drugoplanowe.

Jest to typowy romans, składający się z banalnych motywów, czasami bardzo powtarzalnych, może czasami wręcz nierealnych, ale czy nie takiego odrealnienia oczekujemy od takiego typu pozycji? Ja z pewnością tak.

W książce nie brakuje pikantnych scen i to z nimi miałam największy problem. Były dziwne, mało romantyczne i momentami przechodziły mnie ciarki żenady. Myślę, że w pierwszej książce autorka poradziła sobie z tym tematem nieco lepiej.

W tej kwestii również pojawiło się kilka banałów, mianowicie hojnie obdarzony bóg namiętności i zakompleksiona, niepewna siebie niewiasta. Aczkolwiek jest to motyw tak rozpowszechniony w tego typu literaturze, że chyba nawet przestał mi przeszkadzać.

W ogólnym rozrachunku książkę czytało się bardzo przyjemnie, nie zawiodła mnie i mogę z czystym sumieniem polecić ją fanom gatunku.