Martwy Ptak recenzja

Zamordowana para, potem kolejne zwłoki. Następna ofiara. Brutalność miesza się z fascynacją. Wspomnienia nie dają o sobie zapomnieć. Wszystko zlewa się w jedną całość. Pozostaje pustka, która nie idzie niczym zapełnić. I ona, kobieta z niejasną przeszłością. Dla której liczy się kartka papieru, przybory do rysowania i spokój. Spokój ducha i ciała. Zaczyna się gra. Kto jest tu graczem, a kto rozgrywającym?

Jako fanka pokręconych kryminalnych historii z seryjnymi mordercami nie mogę przejść obojętnie obok takich opowieści. A jak jeszcze przeszłość kładzie się cieniem na życie głównych bohaterów, to niemal natychmiast taka pozycja przeskakuje na wyższą pozycję na liście książek do przeczytania.

Motyw jak w większości kryminałów jest morderstwo i policja, która próbuje złapać mordercę. W międzyczasie kolejne ciało, które robi nam historię o seryjnym mordercy. Czy w tym przypadku możemy mówić o czymś wyjątkowym, czy raczej są to odgrzewane kotlety?

Pierwszy raz się spotykam, że wątek policyjny w tego typu powieściach jest zupełnie pomijany, wręcz zepchnięty na zasadzie jest, ale po co sobie zawracać tym głowę. Tutaj pierwsze skrzypce gra młoda plastyczką, której pasją są ptaki. W międzyczasie pojawia się dziennikarka z Ukrainy, która zafascynowana jest nie tylko kryminalną sprawą, ale i naszą artystką. I to w sposób dosłowny.

Sięgając po tę pozycję, liczyłam na mocny kryminał, od którego nie będę mogła się oderwać. Dostałam powieść obyczajową z nutką albo wręcz odrobinką wątku grozy. Bohaterowie słabo wykreowani, głupiutcy wręcz infantylni. Denerwowali mnie na każdym kroku. Zakończenie na siłę, bez budowania napięcia, elementu zaskoczenia. Takie na siłę. Mam też wrażenie, że niektóre sytuacje bądź postacie zostały umieszczone na zasadzie, bo modne, to wstawię. Bez specjalnego uzasadnienia. Czasem lepiej skupić uwagę czytelnika na tym, co istotne niż rozdrabniać wszystko na małe kawałki.

Jeśli szukacie mocnego kryminału z dobrze zarysowaną fabułą i genialnymi postaciami, to nie ten adres. Tutaj dostaniecie opowieść, która wbije was w fotel. Szkoda tylko, że do snu.