Martwy Ptak recenzja

Pasja, to coś co pozwala nam funkcjonować wśród ludzi, często stając się motorem napędowym naszego życia. Wszystko jest w najlepszym porządku jeżeli twoja pasja nie odbiega od ogólnie nałożonych norm. Zaczną cię chwalić gdy powiesz, że uwielbiasz rysować, ale spojrzą spod ukosa gdy dodasz, że śmierć. Szczególnie taką, z której ktoś czerpie inspiracje do zbrodni.

Laura to studentka – rysowniczka. Mieszka w jednym z łódzkich akademików wraz ze swoją współlokatorką Natalią, która nie jest zbyt tolerancyjna dla obcych. Laura uwielbia martwą naturę, ale tak prawdziwie martwą, nie tylko z nazwy. Obok żadnego martwego wróbla nie przejdzie obojętnie , zamiast tego przycupnie i naszkicuje jego nic nieznaczącą śmierć. Studentka nosi w sobie niezwykły mrok, który raz po raz przelewa na papier. Czy to przez problemy z rodzicami, wrodzoną nieśmiałość, a może to przejaw jej niezwykłej empatii? Nie jest to istotne, dopóki jej rysunki nie zostaną powiązane z brutalnym morderstwem na Bałutach.

Łodź nie jest powszechnie uznawana za miasto spokoju, jej Bałuty nie cieszą się pozytywnym rozgłosem, nikogo więc nie dziwią drobne przewinienia, ale sprawa zabójstwa, dosyć dziwnego i niespotykanego wywołuje niemałe zamieszanie. Małżeństwo pozbawione życia w swoim domu, okaleczone, z martwym wróblem w gardle. Zabójca nie zostawia śladów, wydział kryminalny błądzi po omacku a Komisarz Kyrcz i podkomisarz Szolc muszą zmierzyć się z sensacją wytwarzaną przez dziennikarzy, a w międzyczasie złapać tego, który jest za to wszystko odpowiedzialny.

Niestety pomimo ciekawego motywu i dosyć ciekawych opisów książka nie wciągnęła mnie na tyle, na ile bym chciała. Zamysł z martwymi ptakami przy ofiarach budzi zainteresowanie, ale miałam wrażenie, że powieść rozciąga się w czasie. Przez połowę treści poznajemy dosyć sporo życia prywatnego Laury, które niekoniecznie zawsze wnosiło coś do całej historii. Opisy miejsca zbrodni i wyżej wspomnianych rysunków są precyzyjne, przez co czytelnik faktycznie może z wizualizować sobie miejsce zbrodni, co jest plusem. Książka rozwija się powoli, a tempa nabiera dopiero pod koniec. Książka nie jest zła, ale mimo wszystko spodziewałam się czegoś więcej.