Buntownicze ideały

Opowiadanie dedykuję wszystkim straconym, tragicznym romantykom.

Młody facet wypatrywał wschodzącego słońca, pełnego ciepłych, przyjaznych promieni. Właśnie taki życzył sobie początek przyjścia na świat, a gdy słońce zajdzie i pozostawi za sobą mrok i chłód nocy - chciałby pożegnać się z żywotem i ujrzeć zmrok ludzkiej egzystencji. Jego mózg skręcił w inne rejony. Szedł chodnikiem do szkoły – liczył na to, że ujrzy kolejny dzień nie różniący się od poprzedniego. Stanął na czerwonym świetle, wlepiał siatkówkę w licznik, który wskazywał ilość sekund do zmiany koloru światła. Tuż za przechodniami oczekujących na zielone okienko wbiegła młoda dama w opresji. Przerażona pościgiem zaryzykowała improwizując romans. Wzięła młodego faceta za ramię. Zdezorientowany facet zadał pytanie.

Dama obróciła się na stopie i kazała mu, aby ją stamtąd zabrać. Pojawiło się zielone światło. Młody facet jedną ręką pochwycił nogi damy, a drugą przytrzymał jej plecy. Dama zwiesiła się na karku. Biegł przed siebie, do zamierzonego celu. Nieduża dama wydała się lekka, dlatego też nie był przesadnie obciążony ,,bagażem''. Biegł z całych sił – dama oszalała. . Silny mężczyzna trzymał ją pewnie, a szaleńczy pościg za transportem, który za chwilę miał odjeżdżać, był sprawdzianem jego kondycji fizycznej, której z całą pewnością mu nie brakowało. W języku młodego chłopca zwało się to zainwanianiem. Zainwaniał niczym japońskie metro, które uznaje się za najszybsze na całej półkuli ziemskiej. Oczywiście nie zainwaniał niczym japońskie metro, ale dama mogła poczuć się oszołomiona niezwykłym doświadczeniem, jakie do tej pory jej nie spotkało. Szybki myk, myk w jedną i drugą uliczkę. Jedną na czerwonym świetle, ale sytuacja panny tego wymagała. Mzka przybyła z oznakowaną liczbą - pięćdziesiąt osiem. Chłopiec wbiegł razem z nią do środka. Postawił na nogi, a łotrów pozostawił wystarczająco daleko, by mógł odetchnąć z ulgą.