Związek z o.o.

Z początku wydawało mi się, że ja i „Związek z o.o.” nie polubimy się. Bohaterowie nie wzbudzili we mnie pozytywnych emocji, kompletnie nie rozumiałam żadnego. LaRynn jawiła się jako rozpieszczona dziewczyna z bogatego domu mająca wszystko, na dodatek nie zjawiła się na pogrzebie partnerki babci, oraz samej babci. Deacon również nie przypadł mi do gustu. wydawał mi się być pełen fałszu kombinatorem.

Tarah Dewitt po początkowym odepchnięciu zaprosiła mnie w skromne progi remontowanego budynku. Rozpieszczona kobieta okazała się być samotną osobą, mającą serce na dłoni. Niejednokrotnie zraniona przez rodziców nie utraciła jednak radości życia i woli walki o swoje leprze jutro. Jej przeszłość wcale nie była tak idylliczna jak początkowo myślałam, wręcz przeciwnie, każdy kolejny szczątkowy fakt z jej przeszłości miękczył mi serce. Deacon okazał się być niebywale pracowitym mężczyzną. Nie tylko doglądał campingu, dbał tam o porządek i o techniczny stan, ale i opiekował się koleżanką nieżyjącej babci. Pilnował, by tej niczego nie zabrakło, towarzyszył jej, woził do lekarza. Z każdą kolejną sceną zyskiwał w moich oczach.

Między mną i „Związkiem z o. o.” finalnie nie było większej chemii, jednak przyznać muszę, że im dalej w fabułę, tym bardziej intrygował mnie fakt wybrnięcia bohaterów z wspólnego remontu. Sam motyw aranżowanego małżeństwa przypadł mi do gustu. LaRynn i Deacon stopniowo burzyli swoje obronne mury i budowali wzajemne zaufanie. Ich relacja ...