Zła krew

Przede wszystkim "Zła krew" mnie wymęczyła, co mnie zaskoczyło, bo wiele dobrego sobie po niej obiecywałam. Psychotyczne dziecko kontra rodzicielka - bardzo smakowity, oryginalnie spreparowany kąsek. W tym przypadku matka uważana jest za konkurentkę, osobę, z którą mała wcale nie chce się dzielić ojcem. Fabuła toczy się wokół nadrzędnego celu dziewczynki - eliminacja matki z życia rodziny wszelkimi dostępnymi jej środkami. A kilkuletnia Hanna, jest bystrym, inteligentnym dzieckiem, które potrafi obmyślić plan z detalami, choć niekoniecznie zdaje sobie sprawę ze wszystkich konsekwencji. Nie potrafi też zrozumieć owego czaru, jakim matka "wabi i zmusza do uległości" ojca. Nie rozumie w pełni czym jest miłość, nie pojmuje też relacji międzyludzkich. Jej psychika jest na tyle zaburzona, że przemienia się w dwie różne postaci, w zależności czy w pobliżu jest jej ukochany tato, czy towarzyszy jej tylko matka.
Zasadniczo fabuła opiera się na zobrazowaniu rozgrywki między dorosłą, a dzieckiem, tym co dzieje się w umyśle małego prześladowcy i próbą zrozumienia owych działań przez ofiarę. Jednak ciągnie się ten układ, podsycany drobnymi i większymi aktami zbyt długo, co u mnie zaczęło powodować znudzenie. Będąc za połową książki pragnęłam już tylko dotrzeć do końca, upewnić się jakie było zamierzenie Zoje Stage, po czym zamknąć i więcej do niej nie wracać.

Przyznaję, ze gdy zorientowałam się w budowie fabuły zaczęło mnie interesować już tylko rozstrzygnięcie problemu, prof...

Nie podejmę się długiej recenzji tej książki. Ogólny odbiór oceniam na dobry, ale kilka razy miałem spore wahania między skrajną irytacją a dużym zaciekawieniem i zainteresowaniem.