Opinia na temat książki Zakochaliśmy się w nadziei

"(...)- Myślę, że najgorsze uczucie na świecie to powiedzieć komuś, że cierpisz, i usłyszeć, że nie masz żadnej rany."
▪︎▪︎
"Śmierć nie jest swawolna.
Śmierć jest nagła.
Nie jest ironiczna i nie potrzebuje powodów.
Zabiera tak po prostu, bez żadnych podchodów.
Ale przynajmniej tym razem śmierć była na tyle uprzejma, by dać nam czas na pożegnanie."
▪︎▪︎
Byłam przekonana, że ta książka okaże się jednak trochę przeraklamowana. No bo wiecie jak to jest z tymi wszystkimi "głośnymi hitami" z bookstagrama, wszyscy się zachwycają i płaczą, a ty po przeczytaniu stwierdzasz, było ok, ale nic poza tym. I po pierwszym rozdziale, dobra może dwóch, myślałam, że będzie smutno, ale dam radę. Cóż byłam w okropnym błędzie.

Żadne słowa, nie są w stanie oddać tego co ta książka ze mną zrobiła. Autentycznie musiałam robić sobie przerwy, ponieważ przez nieustająco płynące łzy i emocje, które we mnie buzowały, nie byłam w stanie jej czytać.
I nie chodzi o to, że jest ona wzruszająca (bo to za mało powiedziane), ale o to, że ta historia jest niewiarygodnie piękna i mądra, i mimo że jest cholernie bolesna, to jest przy tym niezwykle czuła, i mimo wszystko pokrzepiająca. Dotyka czytelnika, zostawiając po sobie niezapomniany ślad.
Z całą pewnością będą do niej wracać tysiące razy.

"Zakochaliśmy się w nadziei" nie jest tak dobra jak mówią, jest o niebo lepsza.
CZYTAJCIE! CZYTAJCIE! CZYTAJCIE!