Opinia na temat książki Zaburzenie opozycyjno-buntownicze

Książka "Zaburzenie opozycyjno-buntownicze. Przewodnik dla rodziców" autorstwa Amelii Bowler stanowi próbę kompleksowego ujęcia problematyki dzieci z ODD. Autorka, będąc zarówno matką dziecka z tym zaburzeniem, jak i specjalistką w dziedzinie terapii behawioralnej, przedstawia zarówno własne doświadczenia, jak i naukowe podejście do tematu. Mimo solidnej dawki wiedzy oraz praktycznych wskazówek, publikacja nie jest wolna od wad, które mogą budzić kontrowersje i wątpliwości.

Z pewnością największą zaletą poradnika jest jego przystępność. Bowler nie ogranicza się do teoretycznych rozważań, lecz prezentuje konkretne przykłady i strategie, które mogą być pomocne dla rodziców. Struktura książki jest przejrzysta, a jej treść skierowana zarówno do osób, które dopiero zetknęły się z diagnozą ODD, jak i tych, którzy już od dłuższego czasu szukają skutecznych metod radzenia sobie z trudnym zachowaniem dziecka.

Kolejnym pozytywnym aspektem jest podejście autorki do diagnozy oraz różnicowania ODD z innymi zaburzeniami, takimi jak ADHD. Wyjaśnienie tych kwestii może pomóc rodzicom uniknąć błędów w interpretacji zachowań dziecka. Podobnie wartościowe są wskazówki dotyczące budowania relacji, komunikacji i wzmacniania odporności psychicznej opiekunów.

Jednak jednym z głównych zarzutów jakie mam wobec książki jest sama koncepcja diagnozy ODD jako zaburzenia wymagającego specjalnej interwencji.

Czy buntowniczość i sprzeciw wobec autorytetów nie są naturalnymi etapami dorastania? Po co nazywać to pewnego rodzaju patologią?

W tej perspektywie książka Bowler może być odebrana jako element szerszego trendu nadmiernej diagnostyki problemów wychowawczych i redukowania ich do kategorii klinicznych.

Dodatkową wadą jest subiektywność narracji. Autorka wielokrotnie zaznacza, że opisuje problem z własnej perspektywy – białej kobiety z określonym doświadczeniem kulturowym. Może to sprawić, że książka nie będzie w pełni uniwersalna i może nie oddawać realiów innych grup społecznych czy rodzin wychowujących dzieci w odmiennych warunkach.

Niektóre fragmenty budzą także pytania o rzeczywistą skuteczność prezentowanych metod. Choć Bowler odwołuje się do badań naukowych, jej propozycje nie zawsze są przedstawione w sposób wystarczająco krytyczny. Brak głębszej refleksji nad alternatywnymi podejściami do wychowania może sprawić, że poradnik stanie się bardziej narzędziem utwierdzającym w jednej koncepcji niż zachętą do indywidualnego podejścia do dziecka.

"Zaburzenie opozycyjno-buntownicze" to ciekawa pozycja dla rodziców, którzy szukają wsparcia w radzeniu sobie z trudnym zachowaniem swoich dzieci. Jej atutem jest przystępność, praktyczne wskazówki oraz podjęcie ważnego tematu, jakim jest rozróżnienie ODD od innych zaburzeń. Jednak nadmierna skłonność do patologizacji dziecięcej buntowniczości, subiektywność autorki oraz ograniczona perspektywa kulturowa mogą budzić zastrzeżenia. Warto zatem czytać ją z krytycznym podejściem i zestawiać z innymi źródłami wiedzy o wychowaniu i psychologii rozwojowej.

Dziękuję za zaufanie i egzemplarz do recenzji od wydawnictwa @wydawnictwoczarnaowca (współpraca reklamowa) 🩷.