Zaburzenie opozycyjno-buntownicze

I klops. Pierwszy raz mam taki problem z książką.

"Zaburzenie opozycyjno-buntownicze" to przewodnik dla rodziców spisany przez autorkę Amelie Bowler, która to będąc certyfikowaną terapeutką behawioralną nie potrafiła pomóc własnej rodzinie nie znając diagnozy syna. Opierając się na najnowszych badaniach i obserwacji zachowań z fizjologicznego, neurologicznego, behawioralnego, psychologicznego i socjologicznego punktu widzenia skonstruowała kilka schematów dla rodziców, aby móc określić destrukcyjne zachowania swojego i naszego dziecka.

Czym tak właściwie jest określenie 'zaburzenie opozycyjno-buntownicze'? Diagnoza brzmi ODD (Oppositional Defiant Disorder) i opisuje zachowania z zewnątrz. Co to znaczy? Że dziecko jest bardziej gniewne, destrukcyjne, nieposłuszne, buntownicze i z pobudzonym temperamentem.

"Interwencję behawioralne powinny uwzględniać kulturę i kontekst, i chociaż ten podręcznik czerpie ze źródeł naukowych z całego świata, autorka przyznaje, że pisała go z własnej perspektywy, wynikającej z określonej rasy i płci, a zatem nie reprezentuje on wszystkich kultur i populacji."

I teraz pojawia się problem, ponieważ nie znam spokojnego nastolatka. Okres dorastania to jeden wielki bunt i każdy z nas to przeszedł. Chciało się wtedy zmieniać świat, miało się swoje wizje i cele, a w rezultacie wszystko przeminęło i jako dorośli ponownie będziemy to przechodzić z naszymi dziećmi.
Stąd wymuszanie i wymyślanie nowych zaburzeń, ab...

Książka "Zaburzenie opozycyjno-buntownicze. Przewodnik dla rodziców" autorstwa Amelii Bowler stanowi próbę kompleksowego ujęcia problematyki dzieci z ODD. Autorka, będąc zarówno matką dziecka z tym zaburzeniem, jak i specjalistką w dziedzinie terapii behawioralnej, przedstawia zarówno własne doświadczenia, jak i naukowe podejście do tematu. Mimo solidnej dawki wiedzy oraz praktycznych wskazówek, publikacja nie jest wolna od wad, które mogą budzić kontrowersje i wątpliwości.

Z pewnością największą zaletą poradnika jest jego przystępność. Bowler nie ogranicza się do teoretycznych rozważań, lecz prezentuje konkretne przykłady i strategie, które mogą być pomocne dla rodziców. Struktura książki jest przejrzysta, a jej treść skierowana zarówno do osób, które dopiero zetknęły się z diagnozą ODD, jak i tych, którzy już od dłuższego czasu szukają skutecznych metod radzenia sobie z trudnym zachowaniem dziecka.

Kolejnym pozytywnym aspektem jest podejście autorki do diagnozy oraz różnicowania ODD z innymi zaburzeniami, takimi jak ADHD. Wyjaśnienie tych kwestii może pomóc rodzicom uniknąć błędów w interpretacji zachowań dziecka. Podobnie wartościowe są wskazówki dotyczące budowania relacji, komunikacji i wzmacniania odporności psychicznej opiekunów.

Jednak jednym z głównych zarzutów jakie mam wobec książki jest sama koncepcja diagnozy ODD jako zaburzenia wymagającego specjalnej interwencji.