Za jakie grzechy

Życie potrafi zaskakiwać.A mnie zaskakuje pani Karpińska.Nie rozumie jak to możliwe,że książka pisana wcześniej niż "Przysługa" jest lepsza od nowości,która z reguły ma potwierdzać doskonalenie warsztatu pisarskiego.Jest lepsza ale nie dobra.
Nie wiem,może autorka zmieniła stół kuchenny ,na którym pisze swoje historyjki.
Nie polubię tego stylu pisania,który przypomina siekanie warzyw na desce do krojenia.Porwane,krótkie sceny,przeskoki,które u innych autorów są sensowne tutaj wprowadzają chaos i poplątanie.
Tematyka podejmowana przez autorkę wydaje się ciekawa i trudna a wychodzi nijaka,banalna opowiastka do szybkiego przeczytania i równie szybkiego zapomnienia.
Brakuje mi głębi,charakteru,klimatu.Wszytko przypomina świat z reklam telewizyjnych.Krótko,prosto i na temat bo ma trafić i przekonać klienta.Ale mnie nie przekonuje.Dialogi i bohaterowie są sztuczni,jak plastikowe kukiełki.Nie potrafię się odnaleźć w ich świecie,nie pochłaniają mojej uwagi bo w moim odczuciu są nieprawdziwi.
Czasami gdy czyta się piękną historię to wyobraźnia sprawia,że przenosimy się do świata bohaterów,razem z nimi kochamy,cierpimy i umieramy.
Tutaj tego nie ma.
Wprawdzie to literatura romansowo-obyczajowa i z założenia ma być lekka i prosta to tutaj ta prostota zabija cały urok.
Lubię książki obyczajowe,ciekawe pomieszanie wątków,dramatyczne wydarzenia.Nie lubię pani Karpińskiej za to,że robi z interesujących tematów czytelniczy fast food,który pozostawia niesmak i ...