Książka najczęściej nagradzanej dziennikarki. Zbiór reportaży – historie o najważniejszych sprawach, którymi żyła cała Polska. Książkę otwiera premierowa opowieść syna o Violetcie Villas, artystce, która odniosła ogromny sukces, była podziwiana przez miliony, a zmarła w samotności. Tekst Ksiądz pedofil odprawia dalej to szokująca historia trzynastoletniej dziewczynki podstępem wywiezionej od rodziców i gwałconej przez księdza, a reportaż Z nienawiści do kobiet pokazuje, jak wojsko zamiata pod dywan molestowanie seksualne kobiet przez wysokiej rangi oficera. Z twórczości Justyny Kopińskiej wyłania się obraz nieskutecznego wymiaru sprawiedliwości i ludzi pozostawionych z poczuciem krzywdy. Po publikacji jej tekstów przestępcy trafiali do więzień, a w prawie wprowadzano zmiany dotyczące bezpieczeństwa w instytucjach zamkniętych. Była jak naiwne dziecko. Chciała swojej publiczności w ojczyźnie sprawić przyjemność, pokazać, czego nauczyła się w Stanach. Myślała, że zorganizuje rewie, wynajmie najlepszych tancerzy. Miała wielkie plany. (…) Zaczęto z niej szydzić. W recenzjach pisano, że kreuje się na Amerykankę i że zapomniała, jak wysławiać się po polsku. Mówiono, że nie ma urody, rozumu, stylu. Pisano: wieśniaczka, która liznęła trochę świata, garkotłuk, bezguście. Nie potrafiono odmówić jej tylko jednego: głosu. fragment reportażu o Violetcie Villas Justyna Kopińska – dziennikarka „Dużego Formatu”, magazynu reporterów „Gazety Wyborczej”, socjolog. Zajmuje się tematyką kryminalną, związaną z prawem karnym, sądami i więziennictwem. Doświadczenie zawodowe zdobywała w Stanach Zjednoczonych i Afryce Środkowej. Jest laureatką Nagrody Dziennikarskiej Amnesty International – Pióro Nadziei. Zdobyła Nagrodę PAP im. Ryszarda Kapuścińskiego, Grand Press, Nagrodę Newsweeka im. Teresy Torańskiej oraz wyróżnienie Radia ZET im. Andrzeja Woyciechowskiego. Autorka książek Czy Bóg wybaczy siostrze Bernadetcie? oraz Polska odwraca oczy. Jako pierwsza dziennikarka z Polski otrzymała European Press Prize w kategorii „Distinguished Writing Award” przyznawaną przez The Guardian Foundation i The Reuters Foundation.
Z nienawiści do kobiet
Justyna Kopińska
7.3
/10
Ocena 7.3 na 10 możliwych
Na podstawie 81 ocen kanapowiczów
Na podstawie 81 ocen kanapowiczów
/o-9788380318533/n/z-nienawisci-do-kobiet)
Popraw tę książkę
|
Dodaj inne wydanie
7.3
/10
Ocena 7.3 na 10 możliwych
Na podstawie 81 ocen kanapowiczów
Na podstawie 81 ocen kanapowiczów
Opis
Data wydania: 2018-03-05
ISBN: 978-83-8031-853-3, 9788380318533
Wydawnictwo: Świat Książki
Kategoria:
Reportaż
Stron: 224
Mamy 1 inne wydanie tej książki
Autor
/1425d17afda7691cb0c4159117de3bef/n/justyna-kopinska)
Justyna Kopińska
Justyna Kopińska – polska dziennikarka prasowa, socjolożka, autorka reportaży. Jej twórczość przyniosła jej wiele nagród, m.in. jako pierwsza Polka została uhonorowana nagrodą European Press Prize, w 2015 była najczęściej nagradzaną polską dzienn...
Pozostałe książki:
/o-1320589/n/polska-odwraca-oczy)
/o-9788380318533/n/z-nienawisci-do-kobiet)
/ed194a52-260e-41dd-a095-8e2c3a55d932/n/czy-bog-wybaczy-siostrze-bernadetcie)
/a801f1a750e9a5346dd8fe5ad744559e/n/obled)
/b4acc9182c23c55d859a66be25399f21/n/lekarstwo-dla-duszy)
/cd5c1aff10e4618a5df0f3ba829c0674/n/wspolczesna-wojna)
Wszystkie książki Justyna Kopińska
Gdzie kupić
Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki
2 osoby szukają tej książki
Moja Biblioteczka
Już przeczytana? Jak ją oceniasz?
Recenzje
CZY ABY NA PEWNO?
11.01.2020
Nie mam na co dzień do czynienia z reportażami. W moim życiu nie spędziłam zbyt wiele czasu na zapoznaniu się z publikacjami tego typu. Myślę, że to błąd. Bo o ile lubimy zapoznawać się z fikcją literacką, warto również zapoznać się z tym, co nas otacza. Z tym, z czym nie mamy kontaktu bezpośrednio, ale co również nas dotyczy. W mniejszym lub więk... Recenzja książki Z nienawiści do kobiet
@MarionetkaLiteracka
× 2
Z nienawiści do kobiet
19.01.2019
„Z nienawiści do kobiet” to kolejna książka Justyny Kopińskiej, która zawiera cykl reportaży. Każdy rozdział poświęcony jest innej sprawie, innym osobom. Książki Justyny Kopińskiej charakteryzują się podejmowaniem trudnych tematów, o których niektórzy chcieliby zapomnieć lub nadal udawać, że ich nie ma. Autorka posiada dar docierania do trudnych s... Recenzja książki Z nienawiści do kobiet
@Ewik
× 1
Reportaże pełne emocji
17.07.2021
Reportaże od zawsze przykuwały moją uwagę. O tekstach Justyny Kopińskiej słyszałam już dawno za sprawą książek "Polska odwraca oczy" i "Czy Bóg wybaczy siostrze Bernadetcie?" jednak nie miałam jeszcze okazji zapoznać się z jej twórczością. "Z nienawiści do kobiet" to pierwsza pozycja od tej autorki, którą przeczytałam, ale z pewnością sięgnę po ... Recenzja książki Z nienawiści do kobiet
@milalettere
× 1
Z NIENAWIŚCI DO KOBIET, A MOŻE DO CZŁOWIECZEŃSTWA
30.01.2021
Reportaż Justyny Kopińskiej „Z nienawiści do kobiet”, to pierwsza książka tej autorki z jaką miałam do czynienia, lecz nie ostatnia! Nie czytałam w swoim życiu zbyt wielu reportaży, co okazało się błędem, który staram się jak najszybciej nadrobić… „Z nienawiści do kobiet” to zbiór ośmiu dość krótkich i konkretnych reportaży, które na lekko ponad ... Recenzja książki Z nienawiści do kobiet
@anna.szmelak
× 1
Moja opinia o książce
Opinie i dyskusje
Przeczytane
Reportaż/literatura faktu
Mam w domu 📚
„Z nienawiści do kobiet” zawiera osiem różnych historii ludzkich oraz rozmowę z samą autorką, dzięki której możemy ją bliżej poznać i zrozumieć jej motywacje.
Tematy poruszane przez Justynę Kopińską i tym razem są ciężkie – gwałcona przez księdza dziewczynka, molestowanie kobiet w wojsku, problematyczna sytuacja wierzących homoseksualistów, sprawa zabójstwa dokonanego przez dyrektora zakładu karnego w Sztumie (z szokującym dla mnie rozwiązaniem). Znajdziemy tu również opowieść o życiu Violetty Villas czy historię ostatniego Klezmera, tradycyjnego żydowskiego muzykanta.
Kolejny raz musiałam dokonać weryfikacji mojego podejścia do świata. Czytając o molestowaniu kobiet, nie mogłam nie odczuwać tego osobiście. Szczególnie, że zakończenie tej sprawy jest po prostu skandaliczne:
„Pytam sędziego Janusza Koguta, dlaczego człowiek skazany za przestępstwa seksualne nie powinien stracić wysokiego stopnia wojskowego.
- Z mojego punktu widzenia ta sprawa była drobna. Pan prokurator nadużył swojego stanowiska, by zyskać przychylność pań.
- Czyli molestowanie to teraz „zyskiwanie przychylności pań”?
- Miałem na myśli to, że nie doszłoby do tego, gdyby nie pewna przychylność tych pań.
- W uzasadnieniu sam pan sędzia podkreślił, że sąd garnizonowy bardzo skrupulatnie opisał zdarzenia. A w tym opisie nie ma nic o przychylności. Wręcz przeciwnie. Jest mowa o użyciu siły i przemocy, o zamykaniu ...
× 18
|
link
|
Przeczytane
Mam mieszane odczucia w stosunku do tej książki. Z jednej strony reportaże w niej zawarte w większości są bardzo dobre, dotykają trudnych tematów, o których mainstreamowe media albo milczą, albo mówią jakby na marginesie.
Jakość poszczególnych reportaży jest jednak różna - ten otwierający książkę, traktujący o Vilettcie Villas jest moim zdaniem najsłabszy. Dlatego dziwi mnie, że został zaserwowany czytelnikowi na samym początku. Dlaczego najsłabszy? O życiu Artystki można by pewnie napisać całą książkę, natomiast Kopińska pisze bardzo wybiórczo, nie zdradza Czytelnikowi czy pogodziła się z synem, jakie były ostatnie lata jej życia. Te 20 stron mogłoby służyć jedynie za wstęp - jako całość oceniam je bardzo nisko.
Kolejne historie są dużo lepiej opisane - są to dziennikarskie śledztwa, które obnażają nikczemność nie tylko przestępców (morderców, gwałcicieli, pedofilów), ale przede wszystkim zaniedbania wymiaru sprawiedliwości, który powinien chronić ofiary, a nierzadko zdarza się, że bardziej dba o oprawców.
Dlaczego więc dałam tylko 6 gwiazdek? Od strony edytorskiej ta książka to moim zdaniem mały koszmarek - duża czcionka, duża interlinia. Nie wiem czy Autorka miała wyznaczone jakieś konkretne daty na wydanie i tylko tyle materiału zdążyła opracować czy chodziło o coś innego.
Dla porównania w poprzednim zbiorze reportaży "Polska odwraca oczy" znalazło się 16 tekstów. Tutaj mamy ich 8 + wywiad z Justyną Kopińską. Jeśli ktoś szybko czyta - u...
Jakość poszczególnych reportaży jest jednak różna - ten otwierający książkę, traktujący o Vilettcie Villas jest moim zdaniem najsłabszy. Dlatego dziwi mnie, że został zaserwowany czytelnikowi na samym początku. Dlaczego najsłabszy? O życiu Artystki można by pewnie napisać całą książkę, natomiast Kopińska pisze bardzo wybiórczo, nie zdradza Czytelnikowi czy pogodziła się z synem, jakie były ostatnie lata jej życia. Te 20 stron mogłoby służyć jedynie za wstęp - jako całość oceniam je bardzo nisko.
Kolejne historie są dużo lepiej opisane - są to dziennikarskie śledztwa, które obnażają nikczemność nie tylko przestępców (morderców, gwałcicieli, pedofilów), ale przede wszystkim zaniedbania wymiaru sprawiedliwości, który powinien chronić ofiary, a nierzadko zdarza się, że bardziej dba o oprawców.
Dlaczego więc dałam tylko 6 gwiazdek? Od strony edytorskiej ta książka to moim zdaniem mały koszmarek - duża czcionka, duża interlinia. Nie wiem czy Autorka miała wyznaczone jakieś konkretne daty na wydanie i tylko tyle materiału zdążyła opracować czy chodziło o coś innego.
Dla porównania w poprzednim zbiorze reportaży "Polska odwraca oczy" znalazło się 16 tekstów. Tutaj mamy ich 8 + wywiad z Justyną Kopińską. Jeśli ktoś szybko czyta - u...
× 5
|
link
|
Przeczytane
Literatura faktu, reportaż, biografia
Jak to dobrze, że są reportaże. I jak dobrze, że są reportażyści.
Justyna Kopińska jest mistrzynią.
Potrafi dotrzeć do najtrudniejszych tematów i przekazać je w sposób przystępny.
I wstrząsający.
Ma odwagę przekraczać granice – postrzegane jako granice etyki, czy bezpieczeństwa.
A wszystko dla prawdy, której jedni się wstydzą, a inni boją.
I dla opowieści tych, których nie chciano słuchać, których nie rozumiano, którym nie wierzono.
I dla pokazania ogromu zła, które dzięki temu może być pokonane.
Justyna Kopińska jest mistrzynią.
Potrafi dotrzeć do najtrudniejszych tematów i przekazać je w sposób przystępny.
I wstrząsający.
Ma odwagę przekraczać granice – postrzegane jako granice etyki, czy bezpieczeństwa.
A wszystko dla prawdy, której jedni się wstydzą, a inni boją.
I dla opowieści tych, których nie chciano słuchać, których nie rozumiano, którym nie wierzono.
I dla pokazania ogromu zła, które dzięki temu może być pokonane.
× 5
|
link
|
Przeczytane
Polscy autorzy
Literatura faktu/Reportaż
Po przeczytanym jakiś czas temu cyklu kilkunastu reportaży w zbiorze "Polska odwraca oczy" znałam już oszczędny, a jednocześnie fachowy język redaktorski Justyny Kopińskiej. I o ile tamte historie pasowały mi idealnie pod jeden tytuł, tak w przypadku "Z nienawiści do kobiet" nie odpowiada mi sugestywne przypisanie całości kobietom, gdzie tak na prawdę reportaże są różnorodne tematycznie. Zasugerowałam się omyłkowo i liczyłam na coś w konwencji zbioru reportaży spisanych przez różne felietonistki w "Odwaga jest kobietą". Tutaj tego nie doświadczymy. W sumie najbardziej poruszające są historie traktujące o molestowaniu seksualnym kobiet, bezradności oraz nieadekwatności prawa względem popełnionego czynu. Według mnie to najmocniejszy akord tego zbioru, a reszta choć dość różnorodna pod względem tematyki i niosąca mniejszy bądź większy ładunek emocji, to jednak trudno stawiać mi je na tym samym poziomie.
Widać, że głównym zadaniem redaktorki jest obnażanie patologii w każdym możliwym systemie instytucjonalnym, czy to w wymiarze sprawiedliwości, czy fachowej pomocy psychologicznej. A jednak mając przed sobą kolejny zbiór Autorki liczyłam na dużo więcej, a dostałam mniej, niż za pierwszym razem. Można pisać skrótowo, to może być nawet zaletą. Wtedy historie też będą mieć ręce i nogi, a co więcej, jasne przesłanie. A jednak w zaprezentowanych tutaj "skrawkach" brakuje mi wprowadzenia w temat i uwypuklenia meritum, co stanowiłoby kropkę nad i. Poza tym daje się wyczuć, że je...
Widać, że głównym zadaniem redaktorki jest obnażanie patologii w każdym możliwym systemie instytucjonalnym, czy to w wymiarze sprawiedliwości, czy fachowej pomocy psychologicznej. A jednak mając przed sobą kolejny zbiór Autorki liczyłam na dużo więcej, a dostałam mniej, niż za pierwszym razem. Można pisać skrótowo, to może być nawet zaletą. Wtedy historie też będą mieć ręce i nogi, a co więcej, jasne przesłanie. A jednak w zaprezentowanych tutaj "skrawkach" brakuje mi wprowadzenia w temat i uwypuklenia meritum, co stanowiłoby kropkę nad i. Poza tym daje się wyczuć, że je...
× 4
| Komentarze (2)
|
link
|
Przeczytane
Literatura faktu
Rozczarowania
Tytuł książki niestety ma niewiele wspólnego z jej zawartością. Podczas lektury odniosłam wrażenie, że niektóre historie zostały potraktowane po macoszemu. Ostatnim już z rozczarowań był wywiad z samą autorką zawarty na końcu książki. Umieszczenie w książce opartej na faktach rozmowy z samym sobą zakrawa (w moim subiektywnym odczuciu) o megalomanie. Po pozostałe książki autorki sięgnę, jednak ta nieco mnie rozczarowała.
× 3
|
link
|
@Sylwia_K
2019-11-03
8
/10
Przeczytane
Świetna książka, choć nie tak mocna i wstrząsająca, jak "Polska odwraca oczy"
× 3
|
link
|
@important.books
2021-01-21
8
/10
Przeczytane
W tekście znajdziemy poruszającą historię samotności Violetty Villas oraz dziewczynki wywiezionej od rodziców i gwałconej przez księdza (nie mogłam tego czytać bez ogromnej irytacji). Przeczytamy też o tym, jak to jest być homoseksualistą z ogromnym pragnieniem przynależenia do Kościoła i o dyrektorze więzienia, cierpiącego na schizofrenię, która popycha do morderstwa.
Wszystkich reportaży jest osiem, ale te wywarły na mnie największe wrażenie. Zapamiętałam je najbardziej, najmocniej mnie dotknęły.
„Z nienawiści do kobiet” to moje pierwsze spotkanie z Justyną Kopińską. Dziennikarka dociera do wielu trudnych, kontrowersyjnych i brutalnych spraw, które zamiast znaleźć swoje rozwiązanie przed sądem, są ignorowane i zamiatane pod dywan.
Wszystkich reportaży jest osiem, ale te wywarły na mnie największe wrażenie. Zapamiętałam je najbardziej, najmocniej mnie dotknęły.
„Z nienawiści do kobiet” to moje pierwsze spotkanie z Justyną Kopińską. Dziennikarka dociera do wielu trudnych, kontrowersyjnych i brutalnych spraw, które zamiast znaleźć swoje rozwiązanie przed sądem, są ignorowane i zamiatane pod dywan.
× 1
|
link
|
@lifeasbooklover
2020-06-05
8
/10
Przeczytane
Był to mój pierwszy reportaż i bardzo przypadł mi do. gustu. Kopińska potrafi świetnie przedstawić pewne "podejrzane" sprawy. Pokazuje on jak bardzo ludzie są obojętni i ślepi na krzywdę innych, bo jest to osoba wpływowa lub mająca zaufanie u wielu osób. Szczególnie spodobał im się rozdział o ostatnim Klezmerze oraz o dyrektorze więzienia, który chciał być więźniem. Bardzo polecam i z pewnością sięgnę po inne reportaże autorki.
× 1
|
link
|
Przeczytane
Skupione raczej na losach kobiet, ale równie wyraźnie ukazujące niesprawiedliwość i ignorancję środowiska. Wydaje mi się, że są napisanie delikatniej niż reportaże w "Polska odwraca oczy", ale równie mocno dają do myślenia.
× 1
|
link
|
Przeczytane
Uwielbiam Justynę Kopińską ! Jej reportaże są szczerze i bezpośrednie. Tym razem również zachwyciła w zbiorze "z nienawiści do kobiet". Gorąco polecam i czekam na nowe pozycje !
× 1
|
link
|
@Ewik
2019-01-16
10
/10
NIESAMOWITA. Autorka i to w jaki sposób potrafi opowiedzieć historie ludzi, którzy tak często są krzywdzeni i niesprawiedliwie traktowani. Cudowny głos społeczeństwa.
× 1
|
link
|
@paula1456
2020-06-13
5
/10
Przeczytane
Przyznam się bez bicia, że z własnej woli raczej bym po ten tytuł nie sięgnęła… Rzadko kiedy czytam reportaże, ale te zebrane przez Joannę Kopińską zaintrygowały mnie. Dotyczą one spraw, którymi swego czasu żyła cała Polska. Najbardziej wstrząsnęła mną sprawa małej dziewczynki, gwałconej przez księdza i fakt, że ten nigdy nie otrzymał należytej kary. Czy wyobrażacie sobie, że uczęszczacie na mszę, którą odprawia ksiądz, mający mroczną duszę? Autorka porusza tutaj wiele przestępstw, które do dnia dzisiejszego nie zostały rozwiązane tak jak powinny. Bo przecież łatwiej wszystko zamieść pod dywan, czyż nie? Ale mam pewien problem z tą pozycją. Z jednej strony styl autorki jest bardzo lekki, więc szybko się czyta poszczególne historie, ale z drugiej czegoś mi tutaj ewidentnie zabrakło. W moim odczuciu za szybko wszystko jest przedstawiane, za szybko przechodzimy z jednej historii do drugiej (i każda z nich jest jeszcze straszniejsza od poprzedniej), za mało autorka poświęciła się poszczególnym sprawom. Jednak na koniec lektury, chcąc czy nie chcąc, sprawy tutaj opisane pozostają w głowie czytelnika i myślę, że jeszcze długo będę nad nimi rozmyślać. I szczególnie nad tym, że faktycznie na świecie nie ma czegoś takiego jak sprawiedliwość, a jedynie liczy się suma pieniędzy, jaką się akurat dysponuje. Gdy ma się ich sporo, można dosłownie wszystko zatuszować czy innym zamydlić oczy i sprowadzić na swoją stronę.
|
link
|
EK
@EwaK.
2022-05-30
6
/10
Przeczytane
Po „Polska odwraca oczy” sądziłam, że sięgam po kolejną dziennikarską petardę, ale książka nie rzuciła mnie na kolana jak jej poprzedniczka. Nie kipiałam z oburzenia i zażenowania, przyjęłam do wiadomości, że gdzieś tam w Polsce dzieją się takie rzeczy, powspółczułam bohaterom i na tym koniec. Bez wielkich emocji. Nie wiem z czego to wynika, niby autorka ta sama, sposób pisania ten sam i moje przeświadczenie o jej dziennikarskiej rzetelności też. Może tematyka bardziej mi znana - „oczytana”, więc mniej szokuje, pomijając dwa mocne reportaże z każdym z tematów w podobnym ujęciu już się spotkałam.
A może reportaż otwierający zbyt łagodny na moje oczekiwania, może rozczarowanie nieadekwatnym tytułem? Brakowało widocznego motywu przewodniego uzasadniającego dobór tematów? Lub za dużo chaosu, przemieszane kameralne, spokojne historie z tymi szokującymi, budzącymi odrazę.
Niby wszystko w porządku, ale coś mi tu nie zagrało. Każda opisana historia obroniłaby się natomiast jako artykuły w gazecie, a kilka jako dodatkowe rozdziały w genialnej „Polska odwraca…”.
Zamieszczony na końcu wywiad z autorką chętnie przeczytałabym w prasie lub zobaczyła na żywo po odebraniu przez nią jakiejś Grand Press, czy European Press Prize. Tu miałam wrażenie, że czymś trzeba było dopełnić objętość książki.
A może reportaż otwierający zbyt łagodny na moje oczekiwania, może rozczarowanie nieadekwatnym tytułem? Brakowało widocznego motywu przewodniego uzasadniającego dobór tematów? Lub za dużo chaosu, przemieszane kameralne, spokojne historie z tymi szokującymi, budzącymi odrazę.
Niby wszystko w porządku, ale coś mi tu nie zagrało. Każda opisana historia obroniłaby się natomiast jako artykuły w gazecie, a kilka jako dodatkowe rozdziały w genialnej „Polska odwraca…”.
Zamieszczony na końcu wywiad z autorką chętnie przeczytałabym w prasie lub zobaczyła na żywo po odebraniu przez nią jakiejś Grand Press, czy European Press Prize. Tu miałam wrażenie, że czymś trzeba było dopełnić objętość książki.
|
link
|
Przeczytane
Dobrze napisane reportaże. Tytuł jednak jest mylny, gdyż:
- po pierwsze w książce mowa jest też o o parze gejów katolików
- nie sądzę, żeby te wszystkie doświadczenia, które dotyczyły opisywanych kobiet pochodziły bezpośrednio od nienawiści do płci pięknej. Bardziej od zaburzeń psychicznych, bądź patologicznych przejawów.
Dzięki tej książce zainteresuję się też chyba osobą Violetty Villas, która była jedną z bohaterek reportażu.
- po pierwsze w książce mowa jest też o o parze gejów katolików
- nie sądzę, żeby te wszystkie doświadczenia, które dotyczyły opisywanych kobiet pochodziły bezpośrednio od nienawiści do płci pięknej. Bardziej od zaburzeń psychicznych, bądź patologicznych przejawów.
Dzięki tej książce zainteresuję się też chyba osobą Violetty Villas, która była jedną z bohaterek reportażu.
|
link
|
@Ada_Kinga_Ganska
2020-04-17
6
/10
Przeczytane
Tematyka strasznie pomieszana, czasami miałam wrażenie że autorka wciska jakieś dodatkowe reportaże, które nic nie mają wspólnego z głównym tematem. To moja pierwsza styczność Kopińską i niestety się zawidłam, chociaż niektóre teksty były ciekawe i momentami wstrząsające. Może powinnam zacząć od "Polska odwraca oczy", mimo tego zamierzam sięgnąć po jakiś reportaż od tej autorki.
|
link
|
Zaloguj się aby zobaczyć więcej
Cytaty z książki
“To właśnie milczenie w obliczu zła sprawia, że jesteśmy martwi, choć żyjemy.”
/1425d17afda7691cb0c4159117de3bef/n/justyna-kopinska "Justyna Kopińska")
“Chciałbym, aby wiara była kwestią wyboru człowieka, ale to nie jest do przejścia w polskim społeczeństwie. Tu katolikiem się rodzisz, jesteś od razu ochrzczony, komunia, bierzmowanie, trudno się z tego wykręcić.”
“...pełnię konsekwencji widać dopiero z perspektywy czasu. ”
“Myślę, że ludzie potrafią wyczuć ofiarę. To znaczy osobę, która nikomu nic nie powie. Ale nie rozumiem, dlaczego tyle osób to wykorzystuje? Dlaczego lubią dręczyć innych? Przecież ci uczniowie, którzy się wtedy nade mną znęcali, teraz sami mają żony i dzieci. Czy strach innych przestał sprawiać im przyjemność?”
“Myślałam, że to będzie reportaż o czymś zupełnie innym, a nagle okazał się historią o tym, jak ważne jest życie prywatne. O tym, że nie należy uciekać wyłącznie w pracę, nawet jeśli sprawia nam ona dużo satysfakcji.”
