Wyspa pingwinów

Dość przypadkowy chrzest pingwinów rozpoczyna powieść Anatola France'a "Wyspa Pingwinów". Dzieje nawróconej na wiarę społeczności dość jednoznacznie, choć w krzywym zwierciadle, nawiązują do historii Francji. France pokusił się o ocenę kilku historycznych wydarzeń tego kraju ubranych w fikcyjne realia.

Powieść jest, chyba intencjonalnie, dość uboga w stylistyczne elementy, a pewne sformułowania i sposób prowadzenia narracji dość archaiczne. Również i tłumaczenie Stena na polski mogłoby być uwspółcześnione. To, co pozytywnego wydobyłem z powieści, jest świetną dyskusją teologiczną okraszoną moralnymi dywagacjami. Niestety pewne treści, które niewątpliwie nawiązują do francuskiej rzeczywistości, umykają. Szczególnie bliskie autorowi opisy polityki XIX-wiecznej, są dziś trudne do rozszyfrowania. A skoro nie ma w tych fragmentach wiele z uniwersalizmu, pozostało jedynie potraktować te partie, jako klasyczną fikcję literacką.

Wspomniane perełki, to dywagacje Ojców i Doktorów kościoła, w niebie w towarzystwie Boga, nad sensem i skutecznością nieopatrznego chrztu pingwinów. Czy przez to dostały duszę? Czy trafią do nieba, piekła? Czy ten akt był w ogóle ważny? Z punktu widzenia współczesnej psychologii i religijności, nie jest to przesadnie głębokie. Jednak, jako dekonstrukcja sposobu myślenia religijnego, gdy dokonuje się egzegezy podstaw prawd wiary ostatecznie narzucając wole Bogu (!), to udana esencja z doktrynerstwa wykładni wiary w ujęciu ortodoksyjnym. Osta...