World Without End

Wspaniała kontynuacja "Filarów Ziemi". Dość długo zabierałam się za jej przeczytanie, bo rozmiary "Świat bez końca" ma słuszne, ale kiedy się w końcu zdecydowałam, nie mogłam się oderwać.
Całość pod względem fabuły przypomina poprzedniczkę, choć nie budowa katedry jest tutaj na pierwszym miejscu. Akcja zaczyna się 200 lat po wydarzeniach znanych nam z "Filarów..." a jej bohaterami są potomkowie Jacka, Toma Budowniczego oraz Lady Alieny.
Osią napędową całej akcji stają się losy pięknej córki kupca Caris Wooler, uzdolnionego architekta Merthina oraz sprytnego i łasego na zaszczyty zakonnika brata Godwyna, rozgrywające się w mieście Kingsbridge, które po dwustu latach jest dość zamożne i tętniące życiem, zupełnie inne od tej prowincjonalnej mieściny z poprzedniego tomu.
Ich losy splatają się ze sobą w rozmaitych konfiguracjach. Nie brak tu czarnych charakterów, drastycznych opisów, realistycznego ukazania epidemii Czarnej Śmierci, ludzkiej podłości, wspaniałych opisów miasta i katedry, zaskakujących zwrotów akcji.
Czytałam z biciem serca. Zżyłam się z bohaterami tak bardzo, że na długo po lekturze nie mogłam się otrząsnąć z książkowego kaca, a poplątane losy Caris i Gwendy po prostu pochłaniałam jednym tchem ;)
Absolutny majstersztyk, od którego nie można się oderwać. Te wspaniałe opisy!
Podobał mi się jeszcze bardziej niż poprzedniczka i z chęcią dałabym i 20 gwiazdek, gdyby była taka możliwość.
Polecam każdemu, naprawdę warto sięgnąć, kawał cud...

 Po niezwykle pozytywnych wrażeniach, jakie pozostawiły po sobie "Filary Ziemi" do tej książki podchodziłam z lekką obawą. Na szczęście zupełnie niepotrzebnie, gdyż autor nadal trzyma wysoki poziom, a historia sama w sobie nie jest - wbrew temu, co czytamy na okładce - ciągiem dalszym poprzedniczki.
 
 W "Świecie bez końca" Kingsbridge już ma swoją katedrę. Ba, owa katedra została już kilka razy przebudowana i naprawiana. Przetrwała pamięć o Jacku, Alienie, Philipie i reszcie, jednak ludzie traktują ich bardziej jak postacie z legend niż osoby faktycznie żyjące. Pogląd ten podzielają nawet ich potomkowie.
 
 I tym razem pierwsze skrzypce gra młody, zdolny i ambitny budowniczy - Merthin, którego marzeniem jest zbudowanie największego budynku w Anglii. Także tym razem wspiera go przedsiębiorcza młoda kobieta zajmująca się handlem - Caris. Jest też młoda wieśniaczka, Gwenda, kilku mnichów, rycerzy i mieszkańcy Kingsbridge. Na szczęście nie są tak czarno-biali, jak w "Filarach...", lecz mają dobre i złe strony. Czytelnik poznaje obie i może zdecydować czy daną postać polubi czy nie. I tu pojawia się drobny zgrzyt - postaci, z których perspektywy obserwujemy wydarzenia, jest zwyczajnie zbyt wiele. Przez lwią część książki zastanawiałam się, po kiego czorta autor w ogóle wprowadzał wątek Gwendy. Bez niej można by się spokojnie obejść. Zresztą, Gwenda w ogóle nie przypadła mi do gustu - niepiśmienna dziewczyna ze wsi nie powinna się wyrażać w sposób, w jaki robi...