Wojownicy. Cisza przed burzą

Czwarty tom z serii " Wojownicy" przeczytałam w zaledwie 4 dni ! Naprawdę ciężko, było mi się oderwać o lektury. Z wielkim bólem odkładałam książkę, żeby wykonać swoje codzienne obowiązki domowe. Zawsze wracałam do niej z chęcią i nutką podekscytowania która rosła wraz z kolejnymi przewróconymi stronami. Nadal nie dowierzam, ile autorki mogły jeszcze wpompować akcji w ten tom. Naprawdę warto, było zapatrzyć w kolejne części. Nie zabrakło intryg, miłości, scen walki oraz tajemniczości. Wszystko napisane ze smakiem, że aż samego chciałoby się to przeżyć na własne oczy. Mam nadzieję, że piąty tomu z serii "Wojowników" również zaskoczy mnie nieprzewidywalnością akcji, jak Cisza przed burzą.

Jedna z najsmutniejszych książek, które dotychczas przeczytałam. Płakałam, czytając, płaczę, pisząc. Po zażegnaniu problemów, jakie panowały w Klanie Pioruna, człowiek mógłby pomyśleć że że to już koniec problemów, że życie nabierze teraz kolorów i będzie wszystko ładnie i pięknie. Ogniste Serce może odetchnąć i skupić się na swoich nowych obowiązkach, które dostał w Klanie. Sielanka jednak nie trwa długo, a to, co dzieje się dalej... Nie mogę napisać, gdyż byłby to spoiler, jednakże... miejcie ze sobą paczkę chusteczek, mogą Wam się przydać.
Książka, sama w sobie jest przyjemna do czytania. Jednak później, to prawdziwy rollercoaster! A tytuł, mówi sam za siebie.