Opis

Woda różana i chleb na sodzie to kontynuacja bestsellerowej Zupy z granatów (W.A.B. 2006). Powieść o trzech siostrach, dwóch krajach ? i mowie smaków. Mimo że od wydarzeń przedstawionych w poprzedniej książce upłynęło prawie półtora roku, w Ballinacroagh, nadmorskim miasteczku w Irlandii, na siostry Aminpur nadal patrzy się z nieufnością. Trzy Iranki, które uciekły z kraju tuż przed wybuchem rewolucji, wciąż uważane są za obce, a ich orientalną restaurację niektórzy uznają za miejsce rozpusty. W życiu sióstr przychodzi czas na zmiany. Mardżan zakochuje się w angielskim pisarzu, szesnastoletnia Lejla przeżywa okres buntu i marzy o dorosłości, a Bahar zaczyna interesować się duchowością chrześcijańską i coraz poważniej myśli o konwersji. Jakby tego było mało, pewnego dnia zaprzyjaźniona z siostrami włoska imigrantka znajduje w zatoce półżywą dziewczynę. Dziewczyna jest w szoku, nic nie mówi ? i wszystko wskazuje na to, że próbowała usunąć ciążę... Marsha Mehran doskonale oddaje atmosferę miasteczka na peryferiach i z humorem odmalowuje prowincjonalną społeczność ? z nieznośnymi plotkarami, dyżurnymi dziwakami, fryzjerką-feministką i księdzem, który... zakłada rozgłośnię radiową.

Data wydania: 2009-01-28

ISBN: 978-83-7414-552-7, 9788374145527

Wydawnictwo: W.A.B.

Cykl: Zupa z granatów, tom 2

Seria: Seria z miotłą

Kategorie: Książki kucharskie, Literatura piękna

Stron: 288

Mamy 2 inne wydania tej książki

Recenzje

Coś mi się wydaje, że książka Woda różana i chleb na sodzie aż się prosi o Twoją recenzję. Chyba jej nie odmówisz?

️ Napisz pierwszą recenzje

Moja opinia o książce

Opinie i dyskusje

@odra

2014-05-30

3 /10

Przeczytane

Przystępując do czytania miałem nadzieję, na spojrzenie oczami kobiety głęboko przesiąkniętej kulturą swego kraju (Iranu) -nie tylko jego kulinariami, która w świeży sposób patrzy na Irlandię. To niestety tylko pobożne życzenia wydawcy... Książka rozczarowuje... rozczarowuje na kilku poziomach... od językowego do warstwy fabularnej. Przyznaję, że nie jestem "z definicji" miłośnikiem "realizmu magicznego" ale ten tutaj, momentami jest żenujący... tym bardziej, że odejście od "twardego" realizmu następuje na samym końcu utworu i służy chyba tylko temu, by znaleźć możliwie niebanalne rozwiązanie stworzonej przez autorki sytuacji. Niestety zakończenie jest i banalne i po prostu nierealne... Nie polecam.

| link |

@Pioropisz

2009-06-30

8 /10

Przeczytane

Trochę słabsza niż pierwsza część i w sumie to po prostu powtórka z rozrywki, ale i tak czyta się świetnie, jest przyjemna, ciepła i pachnąca irańskimi przyprawami :)

| link |

@Giovanna

2009-06-17

Kontynuacja "Zupy z granatów". Ciepła i bardzo ludzka, choć nie tak dobra jak pierwsza część. Oczywiście na końcu obowiązkowe przepisy dla smakoszy:)

| link |