Władca

Przyznaję - długo nie mogłam się do książki przekonać. Razi mnie ten polski "Władca" w oczy i kłuje w zęby. Oprawa Wydawnictwa Graf też nie należy do zbyt przyjaznych, więc tutaj wrażenia działają in minus. Dla własnego spokoju dalej będę posiłkować się tytułem oryginalnym i przy nim się upierać. Ważne: Stary ale wciąż jary "Charles Rex" pierwszy raz ukazał się drukiem w roku 1922. Jest "tylko" o rok starszy od mojej babci. Jest pisany z manierą i stylem dziś już niespotykanym. To najprawdziwszy romans retro i tak należy "Charlesa..." traktować. Książce jako takiej to nie szkodzi, lecz współczesnemu czytelnikowi przyjdzie przełamać kilka uprzedzeń. Saltash to klasyczny macho, stuprocentowy samiec alfa. On rządzi, on dzieli. On już wie, jak ma wyglądać przyszłość Toby i jaki młodzieniec będzie dla niej najbardziej odpowiedni mężem. Czasami jest to aż irytujące. Z kolei Toby, nieszczęsna istota, jeśli nie pozostaje w wiernopoddańczym zachwycie - zalewa się łzami. Słowo daję, nigdy wcześniej ani potem nie miałam do czynienia z tak płaczliwą i mazgajowatą bohaterką. Prawdziwa fontanna łez. Brrr...! Jednakże Dell głównie i przede wszystkim skupia się nie na romansowej naturze "Charlesa..." ale dziwnym i niepokojącym fatum prześladującym Toby i jej niejasnym pochodzeniu. A muszę przyznać, że los na dziewczynę się uwziął i spreparował jej niedole, że hej! I wiecie co? Naprawdę było warto. Mimo, że miejscami czytać było mi więcej niż ciężko - "Charles Rex" okazał się lekturą satysfa...