Opinia na temat książki Wieczorne gody

Wszystko podlega ścisłym zmianom, upływowi czadu, do głosu dochodzi nowe pokolenie Jóźwiaków niekoniecznie widzące się wśród kujawskich pól. Przygody pewnej wdowy o imieniu Marianna szczególnie przykuły moją uwagę, ile w tej kobiecie niezłomnej siły do działania, ile silnej woli by sprzeciwić się zdaniu chłopów czy to w kwestii ponownego ożenku, czy nauki czytania. Niesamowicie ciekawa osobowość. Autorka w głównej mierze swoją uwagę zwraca właśnie ku tej nietuzinkowej postaci opisując jej wyboistą drogę związku ze Staśkiem Jóźwiakiem, stąd też tytuł nawiązujący do godów.

Nie obejdzie się bez kultywowania tradycji, dawnych obrzędów, w obejściu znów pojawi się dziwna Iśka ze swoimi czarami, dowiemy się także czym były wyprawy na żolki, a do tego da o sobie znać śmiertelny świerk.

Skończyłam czytać trzeci tom Sagi o ludziach ziemi i mam strasznego książkowego kaca. Po pierwsze trudno rozstać się z bohaterami, chciałoby się czytać o tym minionym świecie bez końca, a tym bardziej jeśli autorka włada tak pięknym językiem oddając jednocześnie klimat kujawskiej wsi. Po drugie sympatia do książek A.Fryczkowskiej sprawiła, że chciałabym już zaczytywać się w kolejnym sielskim świecie stworzonym przez autorkę, liczę, że zaskoczy mnie jeszcze niejedną powieścią.