Opinia na temat książki Wieczorne gody

„Wieczorne gody” to zwieńczenie mojej ukochanej trylogii „Saga o Ludziach Ziemi” autorstwa Anny Fryczkowskiej, do której inspiracją stały się rodzinne pamiętniki.

Saga przedstawia dalsze losy rodziny Jóźwiaków i skupia się na Stasiu, który niczym Staś Pytalski z Jana Brzechwy „Co, gdy tylko się obudzi, Pytaniami dręczy ludzi". Narracja pierwszoosobowa, jak miało to miejsce wcześniej, należy do kilkorga głównych bohaterów i pozwala nam zanurzyć się w ich wewnętrzny świat.
Dzieje rodziny zostały wpisane zarówno w rytm przyrody, jak i w wydarzenia historyczne oraz przemiany społeczne w Polsce końca XIX i z początku XX wieku. Tę niezwykłą podróż w czasie i przestrzeni ułatwia pięknie odwzorowany język, którym się wówczas posługiwano. Ten prosty zabieg nadaje mocy i prawdy przedstawionym wydarzeniom, stwarza na poły słodki i sielski, jednak niepozbawiony nuty tęsknoty klimat, za tym, co było i już nie wróci.

„Wieczorne gody” to opowieść o marzeniach, niezależności i wolności. Odnajdziemy tu pełen nostalgii i wzruszeń obraz zwyczajnego życia w zgodzie z naturą w wyznaczanym przez pory roku czasie, wypełnionego codzienną modlitwą i pracą, poszanowaniem obrzędów i tradycji, ale niepozbawionego też trosk i zmartwień.