Trzy teatry jest próbą teoretycznej analizy teatru scenicznego, telewizyjnego i radiowego. Autor przedstawia własną teorię wszelkich zjawisk teatralnych, wyznaczając wyraźną granicę pomiędzy tym, co teatrem jest a tym, co nim nie jest. Podstawową rolę odgrywa tu koncepcja efektu teatralności, definiowana jako dwoistość wszystkiego, co na scenie: z jednej strony postrzegamy materialny wymiar przedstawienia, z drugiej zaś - światy fikcyjne. Tak więc fikcja ustawicznie przeplata się z realnością i w wyniku stałej konfrontacji przynajmniej dwóch modeli percepcji rzeczywistości (postaci i widzów) teatr tworzy znaczenia nieprzekładalne na inne systemy artystyczne.