Trzy razy dziennie przed jedzeniem

Bardzo lekki i przyjemny kryminał. Nie czytałam tomu pierwszego, ale zbytnio mi to nie przeszkadzało. Niby czasami czułam, że musiało być coś wcześniej, skoro komisarz miał swoje zdanie na niektóre tematy i nie chciał ich zmienić, jednak były to tak błahe sprawy, że nie zwracałam na nie uwagi. Aktualnie sam jest przeziębiony i niekiedy widać, że jego myśli lawirują na niezwiązane ze sprawą tematy. Całkiem przypadkiem spotyka doktora Silviu, którego bardzo niepokoją tajemnicze zgony starszych ludzi. Czuje, że to nie może być przypadek, gdyż leczył ich wcześniej i nie wykazywali żadnych oznak niedomagania. W karty ich zgonu wpisywano bardzo znane choroby, które nikt nie zamierzał badać. Dało mi to do myślenia, gdyż istniało prawdopodobieństwo, że ktoś miał powody, by tego nie sprawdzać. Jednak przekazane informacje nie wzbudzają zainteresowania komisarza. Choroba coraz bardziej mu dokucza i te sprawy stają się jednak jego priorytetem. Po czasie dowiadujemy się jednak, że stary duch dociekliwości nie zanika w nim nawet podczas przeziębienia. Sprawdził bowiem kilka gazet z których wynikało, że zgony seniorów pojawiają się nad wyraz często, nawet niemal w równych odstępach. Nikt po śmierci ich nie bada, tylko od razu trafiają do wiadomego miejsca. To dało światełko lekarzowi, by wnikliwiej przyglądał się otoczeniu. Czy jednak sprawy będą na tyle poważne, że obaj zajmą się nią priorytetowo?
Musicie wiedzieć, że komisarz jest niezłym uparciuszkiem. Nie zawsze wykupuje przep...

Zapraszam Was do Paryża, gdzie znudzony, przeziębiony i zirytowany komisarz postanawia bliżej przyjrzeć się zgonom w ich miasteczku. Początkowo, według niego, w śmierci starszych osób nie ma nic dziwnego, ale obiecuje doktorowi Silviu, że podejdzie do sprawy na poważnie. Lekarz czuje wyrzuty sumienia, gdyż nie jest pewny czy to nie jego wina, że ludzie bardziej chorują. Może jego diagnozy są powodem który negatywnie wpływa na zdrowie jego pacjentów?
Dobra znajoma Serga, która swoją drogą również ma niesamowicie nudne życie, dołącza do śledztwa Olovskyego. Krok po kroku, strzałka po strzałce, ślady prowadzą ich do jednego miejsca, które było odwiedzane przez każdą z tych osób...

"Trzy razy dziennie przed jedzeniem" to książka, w której morderca jest znany nam od samego początku. Najpierw jesteśmy w stanie bardzo łatwo odkryć czarny charakter "przeglądając" dowody zgromadzone przez komisarza i Ewę, po czym natykamy się na rozdział, gdzie obserwujemy rytuały mordercy. Wnikamy w jego psychikę, która z jednej strony wydaje się być całkowicie normalna, a z drugiej budzi pewien niepokój.
Mimo tego, że nie czeka tu na nas zagadka do rozwiązania to i tak książkę czytało mi się bardzo dobrze. Byłam ciekawa czym kierował się morderca wybierając swoje ofiary, i czy zwykła błahostka mogła okazać się tym decydującym czynnikiem.
Dialogi pomiędzy bohaterami były swobodne, ale jednocześnie ciekawe. Zarówno Serge, jak i Ewa czują się samotni, odnosząc wrażenie, że n...