Trzy razy dziennie przed jedzeniem recenzja

Eliza Veinard, choć na rynku wydawniczym króluje już od jakiegoś czasu, dopiero w ostatnich dniach dała mi się poznać dzięki książce "Trzy razy dziennie przed jedzeniem". Mimo że książka jest drugim tomem z serii o Komisarzu Serge'u Olovskim, można ją czytać bez znajomości poprzedniego tomu. Tak też miało to miejsce w moim przypadku i niezmiernie zaintrygowana ciekawym tytułem zabrałam się za czytanie.

Muszę z przykrością przyznać, że autorka niczym mnie nie zaskoczyła. Książka ciągnęła mi się, co z czasem ostudziło mój zapał do czytania. Chciałam ją po prostu skończyć, a nie porzucić w połowie. Sam pomysł na napisanie książki i wątki, które zostały poruszone w "Trzy razy dziennie przed jedzeniem" były naprawdę oryginalne, jednak mimo to, od samego początku wiedziałam, jakie będzie zakończenie. I wiecie, co? Nie wydarzyło się zupełnie nic, co w jakikolwiek sposób by mnie poruszyło i rozruszało akcję powieści.

Bohaterowie bardzo powoli dochodzili do rozwiązania sprawy, mimo że dla czytelnika sprawa wydawała się oczywista. Stąd pojawiło się u mnie uczucie, podobne do rozczarowania, ponieważ spodziewałam się zdecydowanie więcej. Może to kwestia, że czytam naprawdę wiele książek z tego gatunku i ciężko jest zaskoczyć mnie czymś nowym, ale wiem, że się da i myślę, że stąd taka, a nie inna ocena w moim przypadku.

Bardzo natomiast podobał mi się klimat powieści i samego pikardyjskiego miasteczka. Opisy, które w tej książce zawarła autorka, pozwalały niejednokrotnie znaleźć się w tych samych miejscach co bohaterowie. Warto zwrócić również uwagę na okładkę, która niejednego czytelnika może zaintrygować.

Sięgając po "Trzy razy dziennie przed jedzeniem", nie dajcie się zwieść, bo tym razem nie czeka na was wciągający, pełen intryg kryminał, ale historia z przekazem dotyczącym relacji między ludźmi, o których w dzisiejszych czasach wiele osób zapomina. Po skończeniu powieści jestem ciekawa, jaka historia przydarzyła się bohaterom w pierwszym tomie przygód emerytowanego komisarza Olovskiego.