Najnowszy tomik wierszy znanego krakowskiego poety, zawierający w większości nowe, niepublikowane w książkach wiersze, powstałe w latach 2001-2006, który to okres ze względu na chorobę poety okazał się dla jego życia i twórczości momentem przełomowym. "Józef Baran jest kontynuatorem takich mistrzów czarodziejstwa poetyckiego jak Gałczyński, Twardowski czy Harasymowicz. Wszelako Baran odkrył i zajął w świecie poetów niszę jedyną swoim rodzaju, bardzo osobistą, ściśle autobiograficzną, naznaczoną w większym stopniu rustykalnością". Zbigniew Chojnowski, "Nowe książki" "Jest wyrafinowanym poetą, który łączy tradycyjne polskie wartości z nowoczesną formą." Czesław Miłosz "Zaskakująco nowe tematy. Otwarcie się na świat, który jest "planetarną wioską" (...) ale ciągle ta sama czułość, liryczna sugestywność, osobiste zabarwienie." Julian Kornhauser, "Kwartalnik Artystyczny" "Łatwo być piewcą życia, nie czując grozy śmierci, mając śmierć za skostniały topos, lecz stanąć z nią oko w oko i nie osunąć się w rozpacz - oto prawdziwa sztuka." Tadeusz Dąbrowski, "Topos" "Józef Baran nie stroni od silnej emocjonalności, nie żałuje swoim wierszom - i czytelnikowi zarazem - sentymentu, wzruszenia, tęsknoty, żalu, zawodu świadomości przemijania. Zapewne ta wyraźna tonacja emocjonalna decyduje o popularności poety, ściąga tłumy na jego spotkaniach autorskich. (...) Ironia jest najczęściej głęboko ukryta pod warstwą poetyckiej narracji. Narrację zaś trzyma w ryzach przede wszystkim spójny, przemyślany, koniecznie jednorazowy koncept." Andrzej Zawada, "Nowe Książki" "Z pozoru proste wiersze z wyszukaną bardzo świeżą metaforyką stawiają przed czytelnikiem lustro, w którym może znaleźć swoje odbicie, skonfrontować własne przeżycia z doznaniami poety." Prof. Bolesław Faron