Cytaty z książki "Stan nieważności"

“Wieczór spędziła jak zawsze. Załadowała zmywarkę, sprawdziła media społecznościowe, polubiła kilka postów. Wszystko to, jakby życie toczyło się dalej. Ale coś w niej zamarło.”

“Rodzice często się kłócili. Często spali w oddzielnych pokojach. Mama w sypialni, a ojciec w gabinecie. Już nikt się temu nie dziwił.”

“Następnego rana Iwona, wymeldowując się z hotelu, zrobiła kolejną rezerwację na jedną noc, ten sam pokój, za dwa tygodnie.”

“Nie umierałam, bo po drugiej stronie chyba nikt mnie nie chciał, ani nie żyłam, bo nie chciałam.”

“Iwona kochała swoje dzieci, ale nie była pewna, czy je lubi. Dawała pociechom, potomkom czy jak ich tam nazywać, wszystko, co mogła, i najlepiej, jak umiała. Zapewniała wikt, opierunek, troskę, pomoc w każdej nagłej i z reguły błahej sprawie. Oferowała wspaniałe widoki na przyszłość. W zamian miały spełniać jej oczekiwania. Tylko tyle i aż tyle.”

“Kiedy tak sobie leżę i ani nie umieram, ani nie żyję, zagląda do mnie wdzięczność. Byłam zaskoczona, kiedy pojawiła się pierwszy raz. Nie znałam wdzięczności.”