Słońca bez końca. Biografia Kory

Mniej więcej w czasie, kiedy zacząłem się interesować muzyką, pojawił się Maanam. Od razu polubiłem tę muzykę, na równi z innymi ciekawymi zespołami tamtych czasów. Ukazało się kilka biografii Kory, jednak to jedyna, którą przeczytałem. Mimo że moje zainteresowanie muzyką nie ograniczało się tylko do słuchania, nie widziałem wiele o przeszłości wokalistki. Dopiero z książki dowiedziałem się o jej niezbyt szczęśliwym dzieciństwie. Miało to wpływ na teksty utworów, teraz niektóre teksty będę inaczej odbierał. W książce znajdują się wywiady z różnymi osobami, przez co jest wiele powtórzeń. Niekiedy to denerwuje, ale rozumiem, że taka była wizja autorki.

Z Beatą Biały zetknęłam się po raz pierwszy czytając jej książkę poświęconą Agnieszce Osieckiej, całkiem niezłą. Dlatego zaciekawiła mnie premiera publikacji o niesamowitej Korze. Postaci charyzmatycznej, tajemniczej, na stałe wpisanej w polską kulturę. Historia będąca gotowym materiałem na scenariusz filmowy, ale żadna ekranizacja nie pobije rzeczywistości, nie w tym przypadku. Biały w swej pracy skupiła się na przeprowadzeniu rozmów z osobami bliskimi Korze na różnych etapach życia, zarówno na stopie prywatnej, jak i zawodowej.

Całość umie wciągnąć, bo dzięki takiej masie wspomnień możemy lepiej zrozumieć teksty wokalistki Maanamu, to, co próbowała nam przekazać. Niektóre informacje wstrząsają, zwłaszcza te dotyczące dzieciństwa artystki. Nie są to sprawy, które dopiero wyszły na światło dzienne, jednak ponowne o nich czytanie ciągle porusza czułe strony.

Równocześnie warto podkreślić, że Kora nie była wyłącznie jej dzieciństwem, choć z pewnością ją ukształtowało. Poznajemy też Olgę-człowieka, posiadającego wiele pasji, zalet, lecz także wad. Kochającego zwierzęta, swoją rodzinę, potrafiącą wściec się do czerwoności. I, finalnie, znowu przeżyć odejście naprawdę intrygującej kobiety, związany z tym ból.

W książce znajdziemy sporo zdjęć, jest po prostu pięknie wydana, co dobrze współgra z treścią. Z jednej recenzji dowiedziałam się, iż ta pozycja „jest pełna przekłamań”. Jakich — nie doprecyzowano. A ja ostatecznie sądzę coś innego. My, ludzie ...

Kora ikona polskiej muzyki, kobieta która przełamała pewne konwenanse. Gdzieś tam wcześniej nie interesowałam się jej osobą, muzykę oczywiście znałam, trudno nie znać twórczości Manamu. Byłam bardzo ciekawa tej biografii, tym bardziej, że została napisana kilka lat po śmierci artystki.

Kora we wspomnieniach bliskich jej ludzi, rodziny, przyjaciół, jak i również tych z którymi pracowała. Rozmowy w formie wywiadów, o życiu, pracy, pasjach. Trudne dzieciństwo, przebywanie na łasce sióstr zakonnych, które miłościwe jakoś nie były, te wydarzenia ukształtowały życie Kory. Charyzma, upartość ale jednocześnie chęć niesienia pomocy były jej największą domeną.

Dużo możemy się dowiedzieć o Oldze Jackowskiej z tej książki. Jednak nie możemy zapomnieć że jest to zdanie innych ludzi i każdy miał na nią swoje spojrzenie. Mi zabrakło tylko tego, żeby te rozmowy były dłuższe, nie kończyły się w najbardziej kluczowych momentach. Zabrakło mi też takich prywatnych zdjęć, z dzieciństwo Kory czy z czasów nastoletnich. Sama książka mi się podobała jednak czegoś mi zabrakło. Chyba wolałabym mniej osób w rozmowach ale zdecydowanie dłuższe wywiady.


We współpracy z Domem Wydawniczym Rebis