Słońca bez końca. Biografia Kory recenzja

Kora, a właściwie Olga Jackowska. Piosenkarka, autorka teksów, pisarka i malarka. Zakochana w przyrodzie, słońcu i muzyce. Żyła jak chciała, kochała, kogo chciała i robiła to na przekór innym. Zawsze szła pod prąd, nie słuchała nikogo. Ogromna indywidualistka, chodzący wulkan energii, który zarażał i porażał optymizmem. Kora- taka była na scenie, a jaka była prywatnie?

"Słońca bez końca. Biografia Kory" to nie kolejna słodka książka, która jest laurką dla artystki. To słodko-gorzki obraz największej polskiej ikony muzyki. Beata Biały rozważania na temat Kory zaczyna od początku. Trudnych relacji z rodzicami, mamie, która umarła za wcześnie, czy domu prowadzonym przez siostry zakonne, w którym doświadczyła wielu przykrych chwil, które odcisnęły się piętnem na dalszym życiu. Nie zabrakło również wspomnień z czasu Mannanu, szalonych koncertów, czy udziału w popularnym programie telewizyjnym. "Słońca bez końca" naszpikowana jest również, a może i przede wszystkim głosem jej przyjaciół, znajomych, czy fanów. Mimo wielu wspaniałych i ciepłych momentów przyjaźni nie brak cierpkich i gorzkich słów. Słów, które zatrzymane w sercu, wciąż są żywe.

Czterysta stron pozycji, to obraz wzruszeń, łez, ale też uśmiechu i radości. Nie brakuje to sfery prywatnej, wręcz intymnej, przed którą każdy z nas ucieka. Mniej więcej trzy czwarte książki jest dobra, żeby nie powiedzieć wybitna. Jednak, kiedy dochodzimy do momentu choroby i śmierci, książka staje się prawdziwym majstersztykiem. To jak autorka dobrała rozmówców, poprowadziła wywiady zasługuje na ogromne brawa. Z niezwykłą rozwagą, delikatnością i czułością przeprowadziła czytelnika na drugą stronę.

Kora-artysta niedościgniona, która umarła za wcześnie. Pozostawiając, po sobie słowa, które mimo upływu lat wciąż są aktualne. Nie da przejść obojętnie obok jej twórczość. Nie wzruszyć się, nie zastanowić się, by na końcu stwierdzić, że słońce świeci bez końca.

"Słońca bez końca" to biografia, od której się nie oderwiecie. Przez tę książkę się płynie. Tak jak Kora płynęła przez życie. Na własnych zasadach.