Sezon życzeń

Znakomicie, naprawdę fantastycznie odpoczęłam przy tej książce. Jak od dawna twierdzę książki Pani Hunter raz na jakiś czas sprawiają, że wracamy ze świata morderstw, zdrad, oszustw do sielskiej atmosfery, gdzie szanuje się rodzinę, a ludzie potrafią zamienić piwo na colę, a ostry sex na pocałunki i przytulenie.
Tak, zdecydowanie raz na jakiś czas jest to potrzebne, żeby nie powiedzieć, że niezbędne do zachowania odpowiedniego poziomu kontaktu ze światem, w którym za każdym rogiem nie kryje się morderca czy jakiś inny złoczyńca.
Po raz kolejny Hunter zaprasza nas do czarownego miasteczka, do czarownej rodziny w której szanuje się drugą osobę, a nawet jeśli człowiek postąpi wbrew drugiemu (oczywiście, że w myśl dobrze rozumianego dobra) to potrafi przejechać kilkaset kilometrów, aby przeprosić, wyprostować to co stało się zakrzywione, naprawić to, co wydawało się nie do naprawienia. Doskonale wie o tym matka głównej bohaterki, która odbyła właśnie taką podróż, aby przyznać się do swojego ulegania stereotypom i wbić do głowy głównemu bohaterowi kilka rzeczy. Rzeczy, znanych osobom które straciły kogoś bliskiego i od wielu lat tkwią w poczuciu winy.
Czy się udało? Oczywiście, bo Hunter doskonale wie, że nic nie przyciąga czytelnika, jak dobre zakończenie. Zakończenie w którym para jest razem i choć zdaje sobie sprawę z czekających ją problemów, ustawionych przed nią gór kłopotów, to i tak wejdzie na drogę pod koniec której czeka ich szczęście i radość.
Tak, dokła...