Sekretna misja lorda St. Justa

Onegdaj Amelia Greyston została bezceremonialnie porzucona przez młodszego z braci Grenville.
Po latach spotykają się ponownie: Ona jest szlachetnym aniołem miłosierdzia, on laufrem w grze wywiadów, od czego powoli traci rozum i grunt pod nogami. Amelia, pełna współczucia dla dzieci owdowiałego Simona zgadza się pełnić rolę ich opiekunki. Grenville-Jourdan wije się jak piskorz chcąc wynieść cało głowę z kabały, w którą się wplątał. Coś, co ma być głęboką konspiracją wychodzi na jaw mobilizując klan Greystonów do kroków różnych, przydeptywany afekt strzela jasnym płomieniem...
Brenda Joyce i w tym przypadku brnie w rewolucję francuską i rządy terroru. Plecie je z walką wywiadów, agentami podwójnymi i mniej lub bardziej zakonspirowanymi. A wszystko to ma być kanwą dla egzystencjalno-familijnych rozterek Simona i odgrzewanego romansu z Amelią. Powinno być gorąco i sensacyjnie. Jest irytująco, łzawo i nijako. Książce dodatkowo szkodzi okładka, na żywca przeniesiona stąd: https://nakanapie.pl/ksiazka/kawaler-do-wynajecia

Już wówczas blady chuderlak na froncie mi się nie spodobał. "Kawaler do wynajęcia"- gdzie użyto jej pierwotnie, takoż. I tak, widziałam okładkę angielską "Sekretnej misji...". Polska nie przypomina jej nawet po ciemku. No i jest jeszcze toby. Toby to, toby tamto. Ale gdyby tobego rozdzielić spacją, to by od razu było inaczej a ja nie wytykałabym palcem.
Pod...

Książkę można przeczytać, ale była ona bez rewelacji. Tak na dobrą sprawę to dużo się w niej nie działo.