Sekret O'Brienów

 Lisa Genova w tej powieści poruszyła mnie do głębi. Historia opowiada o tym jak pląsawica Huntingtona atakuje całą rodzinę O'Brienów. Już wcześniej miałam pojęcie o tej chorobie, więc nie było dla mnie zaskoczeniem o czym pisała autorka, ale Genova ukazała w bardzo realny sposób jak Huntington wyniszcza nie tylko chorego, ale i jego rodzinę. Bardzo wzruszające momenty, w pewnej chwili nawet mi łzy pociekły. Żal mi było tej zwyczajnej rodziny, a w szczególności Joe, który jeszcze się obwiniał za przeniesienie choroby do swojej rodziny i za swoje zepsute relacje ze zmarłą matką. Nie polubiłam natomiast Megan, typowa księżniczka, Katie mnie irytowała z tym swoim niezdecydowaniem a matka dziewczyn z obwinianiem Boga za ich los. Najgorszą dla mnie niespodzianką było brak zakończenia, przez całą powieść zastanawiałam się jak to wszystko się zakończy, a przynajmniej jeśli chodzi o Katie, a tu klaps! Byłam wściekła, nie tego oczekiwałam, chciałam poznać co miała wówczas w głowie autorka, mimo wszystko polecam ją, bo każda książka ma swoje plusy i minusy. 

To moje pierwsze spotkanie z piórem autorki, więc byłam nieco zaskoczona, że tak dobrze oddała klimat i osobowości męskie. Byłam niemal pewna, że autorem tej pozycji jest mężczyzna. Było to spowodowane tym, że napisana jest nieco wulgarnie i twardo. Bywa tutaj cierpko, choć momentami powinno być delikatnie, jednak teraz wiem już czym było to spowodowane. Nawet postacie kobiece były najmniej kobiecymi, choć robiły rzeczy wręcz ułożone dla kobiet. Występują tu osoby wierzące, więc ten wątek również był podkreślony. Kto nie jest bogobojny, może mieć pewien zgrzyt podczas czytania, choć będzie też ktoś wyróżniony z innymi zasadami. Czytając tą książkę przygotujcie się na duże zaskoczenie, gdyż fabuła nie będzie przebiegała tak jak się tego spodziewacie. Jedynie wstęp zasugeruje wam o czym może być owa pozycja, jednak kogo będzie się tyczyła choroba Huntingtona dowiemy się znacznie później. Początek książki może być dla nas zwykłą obyczajówką, gdyż główna postać pracuje i często opowiada nam z czym się jego praca wiąże. Do tego dochodzą wątki domowników, ich zachowań i napominania o kimś, kogo już z nimi nie ma. Jedna z osób nieco wzbudzi w nas trochę strachu, co spowoduje, że nasze skupienie będzie szukało sytuacji lub osoby, która ma być najważniejsza. Następnie co jakiś czas w rutynowe życie zaczną wkradać się drobne incydenty, które właściciela tych symptomów zaczną niepokoić. Od sytuacji ze zbiciem porcelany nasza uwaga ponownie zostanie odwrócona i zaczniemy zauważać fa...

Nie ma nic gorszego niż życie w ciągłym strachu.
Każdy oddech jest ryzykiem a cena marzeń jest wysoka.
Zastanawialiście się kiedyś jak to jest żyć wiedząc, że śmierć nadejdzie za góra dwie dekady?
Joe O'Brien też nigdy nie brał pod uwagę takiej ewentualności.
Mężczyzna ma wszystko o czym kiedykolwiek marzył. Prace w której się spełnia, kochającą żonę ,a przede wszystkim czworo dorosłych dzieci z których jest bardzo dumny.
Niestety pewnego dnia policjant odkrywa, że jego koordynacja ruchowa jest zaburzona , a on sam zaczyna zauważać, że ma problemy z koncentracją, co sprawia,że ma kłopoty z tworzeniem służbowych raportów.
W końcu za namową ukochanej Rosie funkcjonariusz O'Brien skorzystał z konsultacji neurologicznej.
To, co usłyszał od doktor Hagler zmieniło wszystko nie tylko w życiu samego pacjenta, lecz także, a może przede wszystkim jego rodziny.
Czy O'Brienowie podołają stojącemu przed nimi wyzwaniu?

Twórczość autorki niezwykle poruszyła moje serce książką Motyl , jednak to przy Sekrecie wylałam bardzo dużo łez. Emocje przelane na kolejnych kartkach po prostu mną zawładnęły i czasem musiałam po prostu przestać czytać by się uspokoić i poukładać sobie w głowie poszczególne słowa, by oddać wszystkie kłębiące się we mnie uczucia.
Ta lektura mną wstrząsnęła, bo i choroba z którą zmagał się bohater jest jedną z najstraszniejszych na świecie.
Mimo wszystko Sekret O'Brienów niesie nadzieję, ciepło i opowiada przede wszys...

'' Sekret O'Brienów '' to druga książka Lisy Genovy którą przeczytałam . Pierwszą był '' Motyl '' , którym byłam naprawdę zachwycona . Sekret... zachwycił mnie trochę mniej . Owszem technicznie lektura jest bardzo dobra , zawiera wiele pożytecznych informacji dotyczących tej strasznej choroby jaką jest Pląsawica Huntingtona od strony powiedzmy medycznej . Autorka pokazuje nam też wiele zdarzeń z historii tej rodziny i przed diagnozą i już po ogłoszeniu tych strasznych wieści . Dużo w tej opowieści o pracy Joe O’Briena bostońskiego policjanta , męża , ojca i głównego bohatera tej książki . Dużo o rodzinnych relacjach , o meczach (zdecydowanie za dużo) . A jakby za mało pojedynczego '' czynnika ludzkiego '' . Za mało Pląsawicy w samym O'Brienie . Jakoś bardzo uwypuklony jest strach Joe o rodzinę , poczucie winy że taki im zostawił '' spadek '' a mniej całej choroby w nim samym , możliwości obserwowania jej postępów , tak jak świetnie to było ukazane w '' Motylu '' . Nie wiem czy potrafiłam zrozumiale napisać o co mi chodzi , ale mam nadzieję że inni (niektórzy chociaż) też będą mieli podobne odczucia i zrozumieją o czym mówię . Nie podobało mi się też zakończenie , moim zdaniem właściwie to wcale nie było zakończenia . Poczułam się (jako czytelnik) zwyczajnie porzucona . Po prostu ta książka jakoś do mnie mniej '' przemówiła '' niż '' Motyl '', stąd jedna gwiazdka mniej w ocenie .