Kochając syna

Dzięki tej historii dowiedziałam się o wiele więcej o autyźmie niż miałam
jakiekolwiek o tym pojęcie.Bardzo współczułam głównym bohaterkom, ale muszę przyznać, że historia Beth bardziej mnie ciekawiła. Byłam rozczarowana zakończeniem jeśli chodzi o nią, ale za to uradowana Olivią. Lisa Genova pisze bardzo profesjonalnie o tej nieuleczalnej chorobie, dzięki niej można wiele zrozumieć. Serce mi się krajało gdy czytałam o chłopcu, pomyślałam sobie, że ro strasznie niesprawiedliwe, że taki młody człowiek musiał sam zmagać się z takim cierpieniem, bo nawet jeśli miał przy sobie rodziców, to tak na prawdę oni go nie mogli zrozumieć. Nie znosiłam ojca Anthony'ego, ta niby kochał swoje dziecko, a jednak łatwiej o nim zapomniał niż jego matka. I nienawidzę takiego tłumaczenia "życie toczy się dalej", dobrze, że przynajmniej jedna kobieta mnie nie zawiodła. Nie mówię, że trzeba żyć w ciągłej żałobie, ale zapomnieć? założyć nową rodzinę? gratuluję w takim razie jeśli ktoś to potrafi. Polecam tą książkę w szczególności tym co lubią połączenie medycyny w literaturze.

Zapewne znowu narażę się sporej grupie czytelniczek , jednak jak zawsze napiszę dokładnie to co myślę na temat tej bardzo dobrze ocenianej książki Lisy Genovy . Książka mnie koszmarnie znudziła . Daję jej ocenę '' dobrą '' , tylko i wyłącznie za rozdziały w których narracja oddana jest Anthon'emu . Wprawdzie zdania wypowiadane przez autystycznego chłopca na kartach tej książki trochę '' przedobrzone '' , zbyt głębokie i dorosłe , jak na ośmiolatka , ale wywód na temat pokoi i korytarzy PERFEKCYJNIE zrozumiały dla każdego laika . Piękne jest też zakończenie , przede wszystkim , takiego się nie spodziewałam , było to zaskoczenie , ale w tym wypadku pozytywne . Jednak znowu stwierdzę to co już zauważyłam przy innej książce tej pisarki . Za mało autyzmu w książce o autystycznym chłopcu . A co w zamian . Banał goni banał . Trzydziestoośmioletnia Beth , matka trzech córek dowiaduje się (w jakże zresztą trywialny sposób) że jej mąż , Jimmy , ją zdradza i co robi ? Wywala faceta z domu nie próbując się nawet dowiedzieć dlaczego , bo przecież sama to wie ! , tamta druga ma lepsze cycki . Co robi potem . Opowiada wszystko rzeszy swoich przyjaciółek z klubu książki . Przyjaciółki mają zdecydować , czy powinna pozwolić mężowi wrócić , czy nie . Bo sama Beth nie wie czego chce . Nie kupuję tego , jak dla mnie zbyt oklepane . Chociaż przyznaję że podoba mi się sposób organizowania spotkań w ich niewielkim czytelniczym klubie . Chciałabym coś podobnego sama zorganizować . Co poza tym w...

Całość znajdziecie na moim blogu: https://nacpana-ksiazkami.blogspot.com/2022/10/to-przepiekna-i-madra-powiesc-ktora.html

Jest to lektura przepełniona emocjami. Jest to także książka, która pokazuje jak nie wiele trzeba, aby zatracić się w swoim życiu. Prosty styl i łatwość w czytaniu tylko utwierdza w tym, iż jest to dobrze napisana lektura. Jest to zdecydowanie pozycja, która na długo zostanie w pamięci. Aczkolwiek ze wszystkich wątków najbardziej zapamiętam chłopca z autyzmem.