Scars. Blizny zapisane na skórze

Sięgając po tę pozycję nie miałam wysokich oczekiwań i pierwsze strony potwierdziły moje obawy. Jak na tak ciężką tematykę, wydawała mi się zbyt prosta i luźna. Jednak czym dłużej czytałam, tym bardziej mi się podobała, aż w końcu całkiem przepadłam.

Obserwowanie relacji Vafie i Roya było samą przyjemnością. Uczucie, jakie się między nimi pojawiło było tak niesamowicie piękne i czyste, a każde słowo oraz gest przepełnione było czułością, troską. Royce robił wszystko, żeby pokazać przyjaciółce jak piękną i wartościową jest kobietą. Nic dziwnego, że ta w końcu oddała mu wszystko, co zostało z jej pokiereszonanej duszy. Podczas czytania moje serce wielokrotnie się rozpływało. Każdej złamanej osobie życzę kogoś takiego jak Royce Faridan.

Zarówno Vafara jak i Royce wiele przeszli. I choć od początku miałam świadomość, jak mocno są zniszczeni, kiedy w końcu poznałam historie ich życia, poczułam się złamana. Wszystko, co przeżyli, zostawiło na ich skórach i duszach blizny. To, ile bólu noszą w sobie każdego dnia jest niewyobrażalne.

Zakończenie pierwszej części całkowicie mnie rozwaliło. Ostatnie kilkadziesiąt stron przeczytałam na raz, w ciągłym napięciu. Sytuacja Vafie i Roya diametralnie się zmieniła, a ja potrzebowałam jak najszybciej dowiedzieć się jak potoczą się ich losy. To, co miało ich naprawić, ostatecznie jeszcze bardziej ich zniszczyło. Nie mogę doczekać się kolejnych tomów i dalszej części ich historii.
...

Przeważnie wzbraniam się przed czytaniem książek, które aktualnie robią furorę i są dosłownie na ustach wszystkich. Najczęściej zabieram się za nie dopiero wtedy, kiedy szał na nie stopniowo mija.

Tym razem jednak postanowiłam zrobić wyjątek i zabrać się za nią nieco wcześniej, czego absolutnie nie żałuje!

„Scars. Blizny zapisane na skórze” to książka, która skrywa na swoich kartach bardzo wiele emocji. Jest to piękna, ale też pełna bólu i cierpienia historia dwójki głównych bohaterów.

Vafara to dziewczyna po przejściach. Mimo swojego młodego wieku, odkąd pamięta, czuła się gorsza i mniej ważna od wszystkich wokół.

Jej matka Sutton, nigdy, w żadnej kwestii nie była z niej zadowolona. Kobieta znęca się psychicznie nad córką, którą na każdym kroku pozbawia poczucia własnej wartości.

Vafie jest zmęczona swoim życiem, w którym od śmierci ukochanego dziadka nie spotkało jej nic dobrego, a zachowanie matki powoli zabiła w niej chęci do życia.

Jej przyjaciółka Kirby — prawdziwy wulkan energii, to jedyna osoba, dla której Vafie, trzyma się jeszcze przy życiu.

Royce jest tatuażystą, którego dziewczyny poznały, kiedy Vafie zdecydowała się zrobić sobie kolejny tatuaż. Czarną różę — symbol niewyobrażalnego smutku.

Mężczyzna, chociaż z pozoru, wygląda na ideał — nie tylko dlatego, że jest obłędnie przystojny, ale również dlatego, że jest niezwykle czułym i troskliwym facetem. W rzeczywistości również doświadczył ...

Kiedy zaczęłam czytać historię Vafary i Royce’a czułam, że ona mnie zegnie, wypluje i wyrzuci, że zostawi mnie z dużą ilością myśli i refleksji. Podeszłam do niej z wielkim oczekiwaniem, dodatkowo miałam pewne obawy. Jednak uwierzcie mi z każdą przeczytanym słowem te obawy nikły.

Zacznijmy od tego, że jestem wielką fanką Moniki i czytam jej każdą wydaną książkę. Więc wyobraźcie sobie jak czekałam na “Scars”. Uwielbiam styl pisania, to jak Autorka rozwija się z każdą napisaną książką. To jak oddaje emocje, bo w tej książce samo czucie nie wystarcza.

EMOCJE, EMOCJE I EMOCJE. Po rozdrażnienie, zawiść, bezsilność, smutek. Mogłabym wymieniać tak po kolei jak się czułam podczas czytania, tylko czy to by Wam wystarczyło? Czy bylibyście usatysfakcjonowani? Lepiej samemu się przekonać, będzie warto! Uważam również, że ta książka nie będzie dla Was lekką lekturą, ja nadal się nad nią zastanawiam. Robiłam kilka podejść do pisania tej recenzji, jednak musiałam generalnie ochłonąć i zebrać myśli.

Ta historia – w moim odczuciu – to walka o samoakceptację, o problemach, które są bardzo dosadnie podkreślone. Bohaterowie są wręcz namacalni, co bardzo mi się podoba. To jak Vafara znalazła swoje światło – Royce’a – przypomniało mi o moich przeżyciach. Lubię relacje między bohaterami, które wychodzą naturalnie, wręcz nie są wymuszone. Tutaj Monika idealnie nam to przedstawiła. Ich rozmowy, otwieranie się przed sobą doprowadzało mnie do uśmiechu. To jak oboje o...

Czekałam na tę książkę stanowczo za długo. Jestem wielką fanką twórczości Moniki, którą odkryłam już w 2019 na Wattpadzie. Nie byłam oczywiście pierwszą fanką, ale zdecydowanie jedną z najwierniejszych. Scars jest piękną historią, którą pokochałam od prologu. Vafara jest idealnie nieidealna, co ciągle uświadamia jej matka. Royce jest za to chyba najsłodszym bohaterem, jaki kiedykolwiek został stworzony. Książkę czyta się praktycznie na jeden raz. Serdecznie polecam!