Sama

"Sama" autorstwa Katarzyny Nowak to książka bardzo osobista co "czuć" na każdej stronie. To także jedna z tych książek których nie mam śmiałości oceniać. Mimo zawartej treści czytało się ją bardzo szybko z coraz większym zdziwieniem i coraz szerszym otwieraniem oczu na niesprawiedliwość, tupet kata pod postacią księdza, który był tak pewien siebie, że nawet nie przypuszczał że przyjdzie mu odpowiedzieć za swoje czyny.
Może to dziwnie zabrzmi ale jeszcze bardziej dziwiły mnie reakcje ludzi, którzy mogli pomóc ofierze, a z różnych powodów tego nie zrobili, postawa rodziców Kasi, dla których była jedynie problemem oraz reakcja społeczeństwa na chęć walki skrzywdzonej osoby o sprawiedliwość. Wydawało by się, że jest to "walka z wiatrakami", ale czy tak jest rzeczywiście to dowiecie się sięgając po tą książkę.
Ja ze swojej strony zachęcam do sięgnięcia po tą książkę nie po to żeby " hejtować " osoby duchowne, generalizować całą grupę ludzi, lecz żeby wiedzieć że takie rzeczy są możliwe, wierzyć kiedy ktoś Wam bliski powie o takiej sytuacji i na co zwracać uwagę.

Nie napiszę wiele o tej książce. Nie potrafię. Przeorała mnie strasznie.

Chciałabym, aby każdy przeczytał „Samą”, bo o tym trzeba mówić.

Chciałabym, żeby ta książka nigdy nie musiała powstać. Tak, tego chciałabym najbardziej.

Autorce kłaniam się nisko, podziwiam za wewnętrzną siłę i mocno przytulam.

Znakomity reportaż!
Tu słowo koszmar wydaje się zbyt łagodne, by opisać wszystko to, co dotknęło główną bohaterkę. Temat molestowania seksualnego przez księży zawsze wzbudzał wiele emocji, dlatego decydując się na przeczytanie musimy się do tej lektury odpowiednio przygotować.
Jakie emocje towarzyszyły mi podczas czytania? Skrajne.
"Sama" o historia prawdziwa, niczym nie ukoloryzowana, która przenika do głębi. Przyznam, że sceny przemocy dokonywane na dziecku zawsze mną wstrząsały, ale w tym przypadku szokująca była dla mnie obojętność tych wszystkich, którzy wiedzieli. Dziecko ma przecież wybujałą wyobraźnię, a ksiądz nie zrobiłby czegoś "takiego".
Przeraża mnie myśl, że takich ofiar może być więcej, że ten proceder wciąż trwa.
Autorka opisuje nie tylko sceny molestowania i przemocy, przywołuje również komentarze pojawiające się w socjal mediach, prowadzi czytelnika przez cały proces zawiłych spraw sądowych. Z każdej strony przenika do nas ogrom bólu, powracanie do tych bolesnych wspomnień to jak stanie oko w oko z samym oprawcą. Tutaj słowa trauma, okropność, piekło czy koszmar nabierają nowego znaczenia, uważam, że są zbyt delikatne by opisać to, czego doświadczyła bohaterka.

Komu mogłabym polecić ten reportaż? Wszystkim opornym rodzicom i politykom, którzy wciąż negują wprowadzanie edukacji seksualnej do szkół. Dziecko musi wiedzieć jakich granic przekroczyć nie wolno.

Ciężko mi było wystawić ocenę bo sama nie wiem jak to ocenić. Ta historia jest wstrząsająca.
Autorka książki opisuje relacje z księdzem. Podczas czytania takie nerwy i niemoc mnie trzymały, że musiałam odkładać książkę bo to było przerażające. Dla mnie czytelnika a co dopiero dla autorki. Nie jestem w stanie sobie wyobrazić skali bólu i cierpienia autorki. Druga porażająca sprawa jest to jaka znieczulica wśród naszego narodu jest. Tyle ludzi widziało, że coś jest nie tak a nawet palcem nie kiwnęli! Czytając miałam ochotę przytulić autorkę.

Kasia miała tylko 12 lat a przeszła piekło które niejedna dorosła kobieta nie wytrzymałaby. Pomimo tego, że piekło z księdzem skończyło się to zaczęło się na sali sądowej i w internecie. Musiała wszystkim udowadniać i walczyć o swoje dobre imię bo przecież "ksiądz" nie mógłby zrobić takich potworności!

Czas najwyższy aby kościół zaczął odpowiadać za swoje przestępstwa.
Ta autobiografia była najcięższa książka która przeczytałam w życiu. Na długo zostanie w mojej pamięci i dzięki niej będę miała oczy szeroko otwarte na ludzką krzywdę!

A Tobie Kasiu chciałam napisać, że jesteś mega silna dziewczyna! Podziwiam Cię i wspieram. Wiedz, że jest duże grono ludzi którzy chcieliby Ci pomóc. Wirtualnie przytulam.

Rzecz o latach maltretowania i przemocy seksualnej.

Kasia miała 12 lat, gdy rodzice oddali ją pod opiekę duchownego. Roman B. uwięził ją w mieszkaniu swojej matki. Tam bił ją, gwałcił i faszerował psychotropami.

Roman B., po odsiedzeniu krótkiego wyroku cieszy się wolnością i... koresponduje z dziećmi w Internecie. A Kasia musi się zmierzyć z całym światem, który sprzymierza się przeciwko niej, zwłaszcza wtedy gdy wchodzi ona na drogę sądową, aby ukarać tych, którzy przyczynili się do jej krzywdy.

,,Sama" to wstrząsający reportaż o krzywdzie dziecka, dowodzeniu prawdy i tego, jak instytucja potrafi chronić przestępcę i robić z pokrzywdzonego osobę, która zrobiła to wszystko specjalnie jednocześnie umniejszając krzywdę jaką ona poniosła.
To ciężka opowieść, która zdarzyła się naprawdę i dlatego może szokować, ale przez styl autorki mimo wszystko naprawdę dobrze i szybko się to czyta... z tym, że to takie osobiste to jeszcze bardziej uderza w czytelnika.

Uważam, że naprawdę warto zapoznać się z tym reportażem. Pokazuje prawdę i jednocześnie ostrzega. Myślę, że może on pomóc wielu osobom, które znalazły się w podobnej sytuacji - kiedy to instytucja (nie tylko kościelna) skrzywdziła w taki sposób człowieka.

Książka ta jest przerażająca, a zarazem zachwycająca.
Na takiej książce powinno być ostrzeżenie, że dla osób o mocnych nerwach.

Historia tutaj spisana jest koszmarna, nie potrafię przez nią przebrnąć do końca. Gdyż płaczę i mam mdłości, gdy widzę oczami wyobraźni co bohaterkę spotkało. Nie potrafię nawet pomyśleć co czuła, bo ja jako nieznający jej czytelnik tekstu nie mogłam przebrnąć przez opisy.

Czuję potrzebę napisania opinii o książce, bo uważam ją mimo wszystko za coś dobrego i mocnego. A z drugiej strony odradzam ją czytelnikom którzy są empatycznymi osobami z dużą wyobraźnią. Nie da się czytać tego jako klasycznego reportażu o przeszłości.